Dış politikaya dikkat

Avrupa Birliği'nin üye adayı, ama Amerika Birleşik Devletleri'nin doğrudan stratejik müttefikiyiz. Türkiye Cumhuriyeti'nin dış politikası, bu temele oturmuştur. İkinci tezkerenin reddi tarihî sakarlığında, devletimizin bu dış politika temel ilkesi ihlâl edildi. Şöyle söylemem daha doğru olur: Amerika'nın asker geçirmek konusundaki bütün isteklerini kabule mecbur değildik. Ama Amerikan gemilerini İskenderun Körfezi'nde bugün yarın diye oyalamak, Türk ciddiyetine, vekarına ve centilmenliğine aykırıdır. Kaldı ki tezkere geçse idi bugün, 40.000 askerimiz, Amerikan birlikleri ile beraber, Kerkük ve Musul'da idi. Ve memur maaşlarımız tehlikeye girmemişti. Ve de AK Parti, bir genel seçimi daha garantileyebilecekti. Şimdi, epey erken bir seçimi geciktirmeye çalışmak durumundadır. İcrada tecrübesizlik ve çok kalabalık bir grup, AK Parti'nin işleyişini zorlaştırdı ve bazı tuzaklara da düşürdü. Dış politikada hata, işte böylesine ağır, hattâ vahîm sonuçlar verir. Stratejik müttefikimiz ve dostumuz ABD ile aramızı açacak yeni girişimlerde bulunmak, hiç akıl kârı değildir. Açık akıl noksanlığıdır. Zaten bu istikamette siyasetin sonu gelmez. Amerika, daha şimdiden İran ile Suriye'yi yakın hedefleri şeklinde belirledi. Bunu çok da saklamıyor. İran ve Suriye, Irak'la birlikte, PKK'yı destekledi. GAP'ı engelledi. Türkiye'nin güçlenmesini ve başının belâdan kurtulmamasını, devlet siyasetleri hâlinde uyguladı. Bugün bile biz Türkler'in lehimizde kelime söylememeye dikkat ediyorlar. Halbuki en kaygın zeminlerde oturuyorlar. Amerika, Suriye'ye askerî müdahalede bulunmaksızın diplomatik baskı ile Baas rejimini yıkacaktır. İran'a bu çeşit baskı netice vermez. Irak'a davrandığı gibi davranacaktır. Biz de aynı şeyi yapalım demiyorum. Ama komşularımızı, Birleşik Amerika'yı kızdırmayı göze alarak savunmaya kalkışmayalım. Zaten buna gücümüz yetmez. Ve izin veriniz söyleyelim, Türkiye daha fazla yanlış politikanın zararlarını artık kaldıramaz...