Hangi çizgideyiz?

Ekonomik krizi kısa zamanda atlatabilmemiz için âcilen 15 yasanın çıkartılması gerekiyor. Hükûmet kabûl etti. Yasaların Meclis'e sevki lâzım. Sonra sırada çağa adım atabilmemizi sağlıyacak 180 kanun var. Bunların hepsini çıkar çıkmaz uygulamıya başladığımız takdirde, içeride huzur ve refah, dışarıda takdir ve saygı kendini gösterecektir. Ekonominin düzelmesi, devletin potansiyelini sergiliyebilmesi için temel şarttır. Köhnelikten dökülen, gittikçe lâgarlaşan Devlet kuruluşları, bozuk ekonomi ile büsbütün âtıl kalır. Dışarıdan baskılar artar, hevesler canlanır. Elimizi çabuk tutamazsak, bıraktığımız boşluğu başkaları doldurur. Rekabet dünyasıdır. Tarihin her döneminde böyleydi. Bugün büsbütün böyledir. İşte kuzeydeki büyük komşumuz Rusya, Kazakistan-Karadeniz boru hattını bitirdi. Dün, hattın batı ucundaki Novorrossisk limanında açılış töreni yapıldı. Rusya, milyonlarca ton Kazak petrolünü, buradan tankerlere yükleyip, Boğazlarımız'dan geçirmeye hazırlanıyor. İstanbul'un yanması, kimin umurundadır? Bizim bile umurumuzda olmadığı, izlediğimiz miskin politika ile açığa çıktı. Türkiye'nin politik-ekonomik şartları güçlü bulunsa idi, üzerimizde bu çeşit hesaplar yapılabilir miydi? Türkeş, Özal ve Demirel'in kararlı siyasetleri, Adriyatik'le Çin Seddi arasındaki Türk âleminin, Türkiye'nin gücü şeklinde vurgulanmasını sağlamıştı. Demirel'den sonra her şey kötüye gittiği gibi, bu misyon da askıda kaldı. Bu gibi hayatî konularda dikkatimiz dağılırsa, Devlet politikası büyük zarar görür. Geçen ay Devlet Bahçeli'nin Türkmenistan seyahati çok başarılı geçti. Şimdi TBMM başkanı Ömer İzgi'nin Orta Asya ziyareti ümit vericidir. Olanca aklımızı başımıza toplayıp bir düşünelim bakalım: AB üyesi veya sadece Avrupa düzeninde bir Türkiye'de ekonomik kriz çıkar mıydı? Boğazlarımız'dan milyonlarca ton petrol akıtılmaya cür'et edilebilir miydi?