İç politika

İç politikada Gazze konusu ağırlığını koruyor. Emine Erdoğan Hanımefendi'nin Gazze Çocukları için İstanbul konferansı şâhâne oldu. Hanımefendi'nin samimi konuşması genel tasvip gördü, muvafık muhalif herkes beğendi. Maalesef yalnız 4'ü Arap 6 Müslüman ülkesinin devlet, meclis, hükûmet başkanlarının yakınları hanımlar davete icabet ettiler: Pakistan, Azerbaycan ile Suriye, Lübnan, Ürdün, Katar... Gazze'deki trajediyi Ergenekon denen dava, gündemde ikinci sıraya düşürdü diyebilirim. Sanık sayısı ve sanıkların çeşitliliği akılları karıştırdı. Bu bakımdan Türkiye tarihinin en büyük, en kalabalık, üstelik siyasî davası saymak mümkündür. Böyle bir dava olmamalıydı. Oluşmamalıydı. Sür'atle sonuca ulaşılabilirse, demokrasimize verdiği zarar azalacaktır. 29 Mart 2009 Pazar yerel seçimleri, ne Gazze dinliyor, ne Ergenekon... Bütün gücüyle hükmünü icra ediyor. Sayın Başbakan'ın üstün enerjisi, kampanyayı ateş üzerinde tutuyor. Muhalefet de yerel seçimlerin politik yapımız bakımından önemini kavramış durumda. İki buçuk ay kaldı. Adalet ve Kalkınma Partisi'nin 2007 genel seçimlerinde elde ettiği yüzde 47 oydan açık farkla geriye düşmesi, erken seçim ihtimalini gerçekleştirebilecektir. İktidar partisi ile ana muhalefet partisinin arası açıldıkça açıldı. Tarafsız gözlemciler Cumhuriyet Halk Partisi'ni muhalefette yetersiz görüyorlar. Şiddetli muhalefet, yeterlilik sayılmıyor. Fikir üretilmek gerekiyor. Gerek Cumhuriyet Halk Partisi'nin, gerek Milliyetçi Hareket Partisi'nin yerel seçimlerde oy nisbeti bakımından ilerleyip gerilemesi de önemlidir. Bu durumda büyük beldelerin belediye başkanlığını kazanıp kaybetmek, daha çok prestij meselesi olacak. Tabiatiyle vatandaş, prestije de oy veriyor. Küçük partiler yerel seçimlerde aldıkları oy nisbetinde, genel seçimde ittifak teşebbüsü arayacaklardır. PKK'yı savunan partinin potansiyeli ayrıca, merak konusudur.