Irak politikamız

Adalet ve Kalkınma Partisi iktidarı, derin ekonomik, etik, hatta moral çöküntünün hüküm sürdüğü büyük ve çok kalabalık bir ülkede, geniş kapsamlı ve karmaşık dışarıya dönük üç konuyu da kucağında buldu: Avrupa Birliği, Kıbrıs ve Irak... AB için elinden geleni yaptı. Yıllarca uyuttuğumuz düzenlemeleri ve çağdaş kriterleri, milletimize fazla gördüğümüz için, alt yapının zaafı sebebiyle, isteneni elde edemedi. Kıbrıs'ta inşallah fırsat kaçmadı. Irak konusunda ise çalışmalar sürüyor. 2003 dünyasında Amerika'yı Irak'tan vazgeçirecek güç, mevcut değildir. Ancak Saddam'ın istifası savaşı önler. Birleşmiş Milletler'in falan Amerika'yı durdurması hayaldir. Amerika, 21. asır boyunca petrole hâkim olacak. İngiltere, payını alacak. İsrail, güvenliğini pekiştirecek. Peki Türkiye ne alacak? Türkiye, gelecek zararı mümkün mertebe telâfi etmek peşindedir. Bir şey alması bahis konusu değildir, böyle bir arzusu yoktur. Sadece Irak parçalanıp Orta Doğu'da dengeler değişirse, maruz kalacağımız sıkıntıları düşünüyoruz. Washington tatlı dille konuşuyor. Kesin taahhütlerden kaçınıyor. Irak'a resmen savaş ilan etmemiz akıldan geçmez. Ama Amerika'yı, şu veya bu ölçüde destekliyeceğiz. Zira kısa, fakat on binlerce Iraklı'nın öldüğü bir savaştan sonra Washington bizi, Saddam yanlısı bir politika izlemekle itham edebilir. Türkiye'ye büyük zararlar verebilir. Ambargo yıllarını unutmadık. Siyasî iktidar, -bu iş geniş ölçüde askerîdir- Genelkurmay'ı iyice dinleyip anladıktan sonra kararını verecek. Vakit daraldı. Başbakan'ın Arap ülkelerini dolaşması biz savaşa bulaşmak istemiyoruz ama mecburuz manasına algılanacak ve -zaten bunu bekliyorlar- Türkiye'nin Amerika'ya hayır diyemediği ithamında bulunacaklardır. ABD ile boğazlarına kadar içli dışlı olan Arap devletleri bile bunu söyliyeceklerdir. Savaş sonrası Irak'ta yapılacak düzenlemelerde söz sahibi olmamız, kesinlikle şarttır.