Irak ve sonrası

Süleymaniye olayı, Türk ve Amerikan subaylarının derinlemesine müzakelerinden sonra, olumlu sonuca bağlandı. Doğrusu çirkin bir eylemdi. Ama ölen, yaralanan yoktu. Hâlâ stratejik olduğu söylenen ittifakı bozmak, NATO içinde büyük ortakla güçlü ortağın kapışması, hiç göze alınabilir şeyler değildi. Hem ABD, hem Türkiye, hem Dünya barışı zarar görürdü. Üçüncü dünyacılar ve eski tüfekler maazallah bayram ederlerdi. Umuyoruz Washington, bu gerçeği kavradı. Amerika, Bin Ladin gibi Saddam'ı da yakalıyamadı. Prestij yitirdi, çalımı bozuldu. Irak'ta asayiş sağlayamadı ve makul bir hükûmet kuramadı. Daha vahimi, ne yapacağını bilmediği ve işgalindeki ülkeyi tanımadığı intibaını verdi. İngiltere de, Britanya imparatorluğuna yakışır bir tavır alamadı. Amerika, Irak'ı sömürgeleştirmek, ülkede kalmak üzere gelmedi. Baas rejimini yıkmak, petrolü kontrolüne almak, İsrail üzerindeki baskıyı kaldırmak, Kürtler'i korumak, İran'a kolay geçiş sağlamak, nihayet kendince daha sağlam sınırlar çizmek için savaşı göze aldı. Belirli üsler dışında işgalin bir kaç yıldan fazla sürmiyeceği âşikârdır. ABD'nin Irak savaşı ve işgali için harcadığı meblağ şimdiden 100 milyar doları geçti. Bu muazzam rakamı Irak petrollerinden tahsil edecektir. Sanki Iraklılar, Amerikalılar'ı davet etmiş gibi... Kötü yönetilen, akılsız rejimlerin eline düşmüş devletlere ibret olsun... Hiç bir güç, Irak savaşını engelliyemedi. Amerika'nın önümüzdeki aylarda aynı coğrafyadaki eylemlerine de engel konamıyacaktır. Ankara, gelişmeleri hesaplamakta yanılmıştır. Dış politikamız, bundan sonra, yanılgı kabul etmiyecek derecede hassaslaşmıştır.