Irak'ın durumu

2012'de ABD, Irak'tan askerini çekecek kararını şöyle anlamak gerekiyor: Askerî gücünü birkaç kara, hava, deniz üssünde toplayacak. Gücünden fazla bir eksilme olmayacak. Bağdad'da, Basra'da, Musul taraflarında bir rahatsızlık çıkarsa, ABD müdahale edecek. Üstelik bu üsler Türkiye, İran, Suriye ve Körfez monarşilerinin hepsinin birden burunlarının dibinde... ABD, evrensel polisliğe tâlib oldu, icra ediyor. Cihan devletlerinin durumu budur. Biz de vaktiyle aynı durumda idik. Hele Fas'ta, Endonezya'da, Polonya'da, Kuzey Avrupa'da, Orta Asya'da işimize gelmez bir gelişme olsun, kara ve deniz kuvvetlerimiz oralara uzanıverirdi. Nizâm-ı âlemden (dünya düzeni) sorumlu idik. 1793'te devlet rejimi olarak nizâm-ı cedîd'i (yeni düzen) ilân ettik. Bu suretle nizâm-ı âlem sorumluluğundan vazgeçtiğimizi açıkça bildirdik. Ama bu gibi cihanşümûl roller boş kalmaz. İngiltere tâlib oldu. 1940'a kadar yürütmeye çalıştı. Almanya, aynı misyonla ortaya atıldı. Ama 1945'te artık ABD'nin nizâm-ı âleme memur bulunduğu anlaşıldı, o tarihten bu yana ama ağır aksak, ama curcuna, ifa ediyor. Şunu demek istiyorum: ABD ile anlaşmaksızın, hele zıddına giderek, -Türkiye dahil- hiçbir devlet, Irak sınırları içinde bir şey yapamaz. Kürt meselesinde geniş anlamda açılım, Amerika ile stratejik ittifakın gereklerini yerine getirmekle mümkündür. Washington'a rağmen mümkün değildir. Ama dar anlamda Türkiye sınırları içinde bu açılımı yapabiliriz. Türkiye, İran ve Arap Kürtleri arasında derin kültürel farklar vardır. Türkiye Kürdü bizimdir, bizdendir, bir parçamızdır, Türkçe konuşur. Diğerleri Arapça ve Farsça konuşurlar. Türk Kürdü, cumhurbaşkanı, başbakan, orgeneral, katrilyoner ve her şey olabilir, olmuyor mu? Yalnız Kürtçe ile Türkiye'de, Irak'ta, ve başka hiçbir ülkede hiçbir şey olunamaz. Kuzey Irak Kürt otonomisi gerçekleşmiştir ama Kürdistan devleti hâline gelmesi için çok merhale geçmesi gerekiyor.