Kıbrıs'ta son şans

Türk yenileşme tarihinin bugünkü dönemini kaleme alacak istikbalin tarihçileri, hâlen yaşadığımız günlerin heyecanlı atmosferini soğukkanlılıkla inceleyecek ve değerlendireceklerdir. Gelecekteki meslektaşlarımızın tarihçi sıfatıyla verecekleri hükümleri hayal ve tasavvur edip üzülüyorum. Zira Türkiye'nin muâsır medeniyete ulaşmak yolundaki hayatî çabalarını çelmeleyenleri, irtica ile suçlamaları ihtimali vardır. Avrupa ile müzakereye başlamamızdan ödleri kopanlar çoğalıyor. Türkiye'nin Avrupa yolu kesilsin ve sınırları AB güvencesinden mahrum kalsın diye, hapisteki eski DEP milletvekilleri, Kuzey Irak'taki iki aşiret reisine, Türk'ü tehdid edip akıllarınca bizi kışkırtarak hapis müddetlerini uzattıracak mesajlar gönderdiler. Bunların adam olacaklarından ümit kesen yargıçlarımız gene tahliye kararı vermiyecekler diye düşünüyorlar. Bilhassa Leyla Zana'nın tahliyesini isteyen Avrupa'yı gücendireceğiz. Ben olsam bu hanımı çoktan salıverirdim ama, yargıçlarımız Yüce Meclis'in önlerine koydukları yasaların maddelerine bağlıdırlar. Bizim sistemimizde yargıcın kanaati çok kısıtlanmıştır. Denktaş'ın New York'taki ilk oturumda iyi gittiği söyleniyor. Yanına aklı başında bir müşavir atanınca, daha makul davranması tabiidir. Kıbrıs'ta çözüme varılırsa, Türk milliyetçileri endişelenmesinler, Türkiye'nin ve hele Kıbrıs Türkü'nün zarara uğraması bahis konusu değildir. Daha realist bir üslûpla söyliyeyim: Şu veya bu hasarı defalarca karşılayacak büyüklükte kazancımız olacaktır. Artık diplomatlarımız, milletlerarası arenaya, ayaklarında Kıbrıs prangasından kurtularak çıkacaklardır. Türkçe, Avrupa Birliği'nin resmî dilleri arasına girecek, bir Rum-Türk devleti, AB üyeliğine erişecektir. Bizim masadan kalkmak acemiliğimizin tekrarından fazla, karşımızdakilerin egoistlikleri ve oyunun kurallarını iyi kullanmaları sebebiyle meselenin muallakta kalması ihtimali var. Ama çözüme gidebilmek, ihtimallerin en kuvvetlisidir.