Kış harekâtı ve sonrası

Kara-Hava kuvvetlerimizin kış operasyonu şahane oldu. Hangi şartlar içinde savaşabileceğimizi görüp sevindik. 1914-15 Sarıkamış trajedisinden bu yana aldığımız mesafe kendini gösterdi. Zaten 1826'da Sultan Mahmud'un kurduğu bugünkü ordumuz, bütün yeniliklerde, inkılâplarda öncü durumundadır. Muâsır medeniyet seviyesinin altına düşmemiştir. Barzani'nin sesi kısık çıktı. O coğrafyada İngiltere ve Amerika misali rüzgâr gibi geçmeyeceğimiz, kalıcı olduğumuz kafasına dank etmelidir. PKK gitti gider, bitti biter. Ama yeni isimler altında yeni terör örgütleri zuhûr edecektir. Kaldı ki, Kürt hareketinin sona ermesi de mümkün değildir. Kürt otonomisi gerçeğine göre politikamızı düzenlemeliyiz. Nasıl bir Kürt otonomisi? Türkiye-ABD ilişkileri, son haftalardaki gibi, iç içe, yoğun şekilde stratejik ittifak kurallarına uyum sağladığı takdirde, bugünkü sınırları ile bir Kuzey Irak otonom devleti, Irak'ın federe bir parçası şeklinde oluşacak, gelişecek fakat Kerkük'e uzanamayacaktır. Türk siyasî ve askerî politikası, stratejik ittifak kurallarından ayrıldığı takdirde; Amerika, Türk desteğinin yerini Kürt, Ermeni ve benzeri kıytırık güçlerle telâfiye mecburdur. Bu durumu anlamamız ve tabii karşılamamız gerekir. Bu olumsuz senaryo gerçekleşirse otonomi bağımsızlığa dönüşür. Kerkük bu yeni devlete verilir. Kuzey Suriye şeridi ile Kürdistan, İskenderun Körfezi güneyinden Akdeniz'e çıkarılır. Bütün dünya ile kolaylıkla irtibatlanır. İran'ın Kürt, hattâ Lor eyaletleri ile Güneydoğu Anadolu, Kürt eylemlerine serbest bırakılır. Üstelik Washington-Ankara uyumu, bizi Avrupa Birliği camiasında güçlü, hattâ vazgeçilmez kılar. Türk-Amerikan uyumsuzluğu ise, aynı zamanda AB ile ilişkilerimizde büyük sıkıntı oluşturur. Kapılar yüzümüze kapanır. Ermeni cazgırlığı kepazelik çizgisine ulaşır. Bizim kesin görüşümüz budur. Ama herhangi biçim ve üslûpta bir Sol, Orta, Sağ ideolojiden kopamadan dış politika tanzimine girişilirse, realpolitik'in sert, merhamet tanımaz kuralları, hükmünü icra eder.