Kriz içinde seçim

22 Temmuz 2007 seçimlerini siyasî kriz içinde yapacağımızı, hiç bir parti unutmamalı. Bu, Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde cumhurbaşkanı seçilememesinden doğan önemli bir krizdir. Yüce Meclis öylesine tepki gösterdi ki, rejim değiştirecek Anayasa tadillerine girişti. Anayasa Mahkemesi Sayın Başkanı'nın halk oyu ile cumhurbaşkanı seçilmesinin rejim değişikliği sayılmayacağı mütalaası, tabiatıyle hukukîdir. Siyasî değildir. Uygulamada rejim değişikliğine dönüşür. Türkiye'nin şartları bellidir. Başka ülkelerden çok zengin misaller getirmek de mümkündür. Böylesine radikal bir Anayasa tadilini, milletten taze görev alacak yeni Meclis'e bırakmanın sayılamıyacak derecede çok faydası vardır. Anayasa değişikliği Çankaya'dadır. Âkıbeti belli değildir. Zayıf ihtimal Çankaya'dan çıkıp gerçekleşirse, Türkiye devleti başkanlığı için iki aday şimdiden bellidir: Sayın Abdullah Gül ile Sayın Erkan Mumcu yarışacaklar ve bunlara en az bir zat-ı muhterem daha katılacaktır. Türkiye'nin derinlemesine ihtiyacı, her türlü şüpheden uzaktır ki, yepyeni bir anayasadır. Çok kısa, tüzüğe benzer uzun cümlelerden arınmış, çelişkili maddeleri bulunmayan, liberal, çağdaş bir anayasa. Derin politik tecrübeleri ve Batı kültürü bulunan milletvekillerince hazırlanıp sunulacak bir metin... Yeni bir anayasa, milletimizce sevinçle karşılanacaktır. Her şey, seçimlerin selâmetle, gürültüsüz patırtısız bir şekilde yapılmasına bağlı. Mitinglerimizde oluşan yumuşak, medenî, insancıl, olgun atmosfer, sandıklar açılıncaya kadar devam etmeli. Aksi takdirde Türkiye'nin ikiye bölünmüşlüğü gibi sakıncalı bir tablo meydana çıkabilir. Listeler özenle düzenlenmelidir. Listelerin genel başkanların sorumluluğunda bulunduğunu milletimiz biliyor. Seçimler, sükûnet ve huzur getirmelidir. Sonuçları üzerinde kavga çıkmamalıdır. Siyasî krizin, hiç gerçekleşmemiş gibi yatışmasını bekliyoruz. İçinde yaşadığımız krizin, daha büyük bir krizin öncüsü olmaması her türlü dikkat ve dirayete lâyıktır.