Kuzey Irak'a girmek

Türkiye, ABD-İngiltere ittifakından kopunca borsa geriledi. 10 milyar dolarlık bir değer kayboldu. 100 milyar dolar değer kazanan Birleşik Amerika'da ve İngiltere'de borsa, Irak operasyonu başlayınca yükseldi. Kuzey Irak'a, Amerikan tümenini topraklarımızdan geçirse idik, birlikte girebilirdik. Şimdi zorlaştı. Savaş sonrası Irak düzenlemesinde Türkiye'nin masaya oturması ihtimali çok azaldı. Fakat en vahîmi, Amerika'nın, Irak'tan sonraki Avrasya projelerinde Türkiye'yi dikkate almamasıdır. Kısa zamanda Washington'ın güvenini kazanamazsak, Türk dış politikasındaki kopuş, bizi kenarda bırakır. Washington, Türkiye'yi, stratejik müttefiklikten öte her istediğini yerine getirmeye âmâde ve istenenin istediği kadarı verilmesine razı gördüğü için, hayal kırıklığına uğradı. Demek, gerçek politikadan ayrıldı. Biz de öyle... Çok iyi ilişkilerimiz bulunan, dünyaya hükmeden bir devleti, oyalıyarak, bekleterek, savaşı engelliyeceğimizi sandık. Amerika'nın Birleşmiş Milletler'i dinlemiyeceğini kestiremedik. Açık konuşmak iyidir, tam bir zekâsızlık ve vizyon eksikliği sergiledik. Demek kopuşta, iki taraf da kusurludur. Ama aradaki muazzam farkı şimdiden görmemiz gerekir: Hatalı taraflardan biri, süper bir devlettir. Süper devletler, hesap vermezler ve hesap ödemezler. Süper olmayan devletlerin yöneticileri, tarih okumuşlarsa, bunun böyle olduğunu bilir, buna göre hareket ederler. Şimdi Irak'ın 100 milyar dolarlık imarı projesinde pay alacağımız yerde, ikinci derecede taşeronluğa razı olacağız. Amerika'yı İskenderun Körfezi'nde bekletmek açıkgözlülüğüne soyunanların ceremesini milletçe çekeceğiz. Politik dehamızı sergiliyerek mi, ABD ve AB ile attığımız köprüleri onaracağız? Hayır! Gene jeopolitik ağırlığımızdan faydalanacağız. Evet ama, ne zamana kadar?.. Kuzey Irak'a gelince, mülteci baskınına uğramamak ve Türkmen soykırımını önlemek için girebileceğiz. Zaten başka iddiamız yoktur. Aşiretlere gelince, Amerika'nın -hiç olmazsa bu periyotta- onlara bağımsızlık tanımaya niyeti olmadığını sanıyorum.