Meclis soruşturması

Yüce Meclis'in yolsuzlukları soruşturma komisyonu üyeleri, çalışmalarının vatandaşlarca ne kadar dikkatle izlendiğini muhtemelen bilmiyorlardır. Zira halkımız, Meclis'in komisyon faaliyetleri ile pek ilgilenmez. Her şey genel kurulda olup biter sanır. Ama yolsuzlukları soruşturma, bambaşka bir konu... O kadar çok suale muhâtab oldum ki... Soyulmaktan bağrı yanan milletimizin fertleri bu defa bir şey çıkar mı? diye soruyorlar. Benim gibi elbette daha pek çok kişiye soruyorlar. Zira artık dağ başındaki çobanımız bile -kendisinin de ortak bulunduğu- millî varlığın en hayâsız boyutlarda soyulduğunu biliyor. Ve soygunculardan, çaldıklarının -pek az istisna dışında- geri alınmadığına, ceza çekmediklerine de tamamen vâkıf... Vatandaş, bu mahlûklara hınçla dolup taşıyor. Hıncının derecesini, 3 Kasım 2002 günü köklü partilere indirdiği inanılmaz darbe ile gösterdi. Meclis araştırmaları, yargı faaliyetleri gibi, bir yerde tıkanıyor. Bir yerlere takılıyor. Netice çıkmıyor. Türkiye, 19. yüzyıl Teksas'ından beter hâle geldi. Ülkenin yarısı yağmaya uğradı. Bu defa da tahkikatın pratik sonuca ulaşmıyacağı kanaatindeyim. Yanılırsam, pek çok sevinceğim. İtalya'da devlet soygunu, çok büyük krizlerle ve çok kan dökülerek önlenebildi. En ağır cezalar verilebildi. Bizde kanserli hücreler, sayısız organa sıçramıştır. Bu işin sonu gelmiyecek mi? Soygun ve hortum sürüp gidecek mi? İç dinamiklerle çözümlenmesi ihtimali, imkânsıza yakındır. Ancak zorlayıcı dış dinamiklerle çözülebilir. Bu da Avrupa Birliği'ne girmemiz ve Avrupa kriter ve standartlarını uygulamaya mecbur olmamızla mümkündür. Bu husustaki kanaatimiz kesindir. Bu defaki soruşturma komisyonunun âkıbetini merak eden okuyucularıma sevinecekleri bir cevap veremediğim için üzgünüm. Ama bu vesileyle, çıkar yolu bir defa daha vurgulamış oldum.