Ne kazandık?

Eğri oturup doğru konuşalım. Kıbrıs'taki çifte referandumun Türkiye'ye ne kazandırdığını çok iyi görebilmek için, konuya soğukkanlı yaklaşmak, katı bir gerçekçilikle bakmak gerekir. Annan Planı müzakerelerinde çok zorlandık. Plana ilk teklif edildiği zaman evet deseydik, kazancımız büyük olacaktı. Ancak Kıbrıs'ın hâliyle kalmasını isteyen statüko, engelledi. Başbakan Erdoğan ve Dışişleri Bakanı Gül, Türkiye'de derin devleti temsil iddiasının sahibi statükocuları ve bu grupta bulunan Denktaş'ı aşabilmek iradesini gösterdiler. AK Parti ile ilgisiz, hattâ AK Parti felsefesinin karşısındaki reform taraftarlarının statükoya taviz vermez duruşlarını da belirtmek lâzımdır. Sonunda Kuzey Kıbrıs'tan dolgun bir evet çıktı. Aralık ayında Avrupa Birliği'nden üyelik müzakeresi için tarih alacağız. Artık bu hususta bize Kıbrıs'ta anlaşmayan taraf ithamının yapılması tehlikesi kalmadı. Uzun vadede en büyük kazancımız budur. Türkiye'de statükocular, Kıbrıs'ta hayır oyu vermemizi ve Aralık'ta AB kapılarının yüzümüze çarpılmasını bekliyorlardı, bunun için çalıştılar. Bu suretle AK Parti düşecekti. Avrupa Birliği'ne, statükocularımızın empoze edecekleri şartlarla girecektik. Böyle düşünüyorladı. Zehî hayâl-i muhâl... Türkiye'nin çağdaş uygarlık çizgisinden kopmasının ne demek olduğunu ayrıca açıklamıyorum. Bundan başka kazancımız yok mu? 30 yıldır Kıbrıs konusu, dış ilişkilerimizde yolumuzu kesiyordu. Bu belâlı atmosfer artık sona erdi. Orta vadede fevkalâde önemli kazanımdır. Bir diğer kazancımız, Kuzey Kıbrıs'a uygulanan insanlık dışı ambargonun kalkması hâlinde, Türkiye'nin yılda bir milyar dolarla Kıbrıs Türkü'nü maaşa bağlaması külfetinden kurtulmaya epey yaklaşmamızdır. Kıbrıs Türkü, çok yakın tarihte AB vatandaşı olacak ve üretime geçmek imkânlarına kavuşacaktır. Arka planda daha başka olumlu gelişmeler de gerçekleşebilir. Ama Annan Planı kabûl görüp uygulansa idi, hem Türkiye, hem Yunanistan, hem bütünüyle Kıbrıs, hem AB, hem ABD, hem BM rahat nefes alacaktı. Olmadı.