Ne sağlam Baraj'mış!

Cumhurbaşkanı ve TÜSİAD ile -bendeniz dahil- epey yazarın savunduğu seçim barajının düşürülmesi, anlaşılan bir dönem daha beklemeye alındı. Bununla beraber gerek Brüksel'in, gerek iç şartların barajın aşağıya çekilmesi için etkin baskıları düşünülebilir. Baraj 0 (sıfır) da olsa, yüzde 20'ye de çıkarılsa AK Parti, bugünki durumda ve seçimlere kadar kapital bir açmaza düşmediği takdirde, 1. partidir. Başka bir partinin AK Parti'yi geçebilme ihtimali görünmüyor. Böylesine şanslı bir partinin bile kendisi için en müsait saydığı sistemi benimsemesi, demokrasiye aykırı değildir (aslında iktidar partileri, güçlü ve ciddi muhalefetle antidemokratik kusurlardan arınıp dört başı mamur radikal icraat yapabilirler ama, bu zihniyet henüz Batı demokrasilerinde bile tamamıyla yerleşmedi). Ana muhalefet CHP'nin yüzde 10 iyidir, bölünme tehlikesini önler demesi ise, epeyce ağır bir tarihî yanılgıdır. AK Parti'den sonra bugün -oy potansiyeli bakımından- 2. parti durumunda görünen MHP keza yüzde 10'u savunuyor. Doğru Yol geri kalır, erkekliğe halel getirir mi? Şu anda 4. parti çizgisinde bulunmasına rağmen, yüzde 10'u göğüsleyebileceğini düşünüyor. Üçte bir oyla üçte iki milletvekili oluşturan 2002 seçimleri, Milliyetçi Hareket Partisi'nin sürpriz ve inatçı bir çıkışı ile yapıldı. Normal seçimlere daha bir buçuk yıl vardı. ANAP dışında bütün partiler erken seçim diye tutturdular. Meclis Başkanı bile epey yardımcı oldu. Hepsi yüzde 10 barajını savundular. Sonunda gelenekli partiler sandıklara gömüldü, milletin hışmı ile hâk-ber-zemîn olarak yerlere serildiler. Tarihten ibret alınamadığı için aynı hataların tekrarlandığını söyleyen Mehmed Âkif haklıdır. Yüzde 10 barajının 4 partiyi meclise sokması ihtimali hâlinde AK Parti, tek başına iktidarı oluşturamaz. Kitap yazılacak bir konu ama, sütunum çoktan tükendi...