Nereye gidiyoruz

2007 seçimleri, demokrasi ve demokrasi dışı Dünya devletlerinde Türkiye'nin saygınlığını artırdı. İktidar, diğer partiler, yargı, hepsi kutlanmaya değer. Asıl kutlanacak ve sevinilecek ise, milletimizin olgunluğudur. Böylesine ağırbaşlı, soğukkanlı bir milleti bölmek isteyenlere, sert davranacağız. Burasının Türk Devleti olduğunu unutanları uyaracağız. P.c. 10.000 dolara çıkacağız. Bu, Büyük Türkiye demektir. 1 trilyon dolara yürüyen GSMH demektir. Tekrar Büyük Devlet statüsü kazanmamız demektir. İnsanımızın alaturkalıktan Avrupa kriterlerine geçmesi demektir. Mösyö Sarkozy ve Madam Merkel'in bir vakit önce AB üyeliğimiz için ricada bulunması demektir. Cumhurbaşkanlığı gibi kriz çıkabilecek konularda bu güzel tempomuzu bozmaktan kaçınalım. Silâhlı kuvvetlerimizin başkomutan sıfatını yadırgamıyacağı, sosyalistlerimizin ses çıkaramayacakları, ulusalcıları tatmin mümkün olmasa bile milliyetçilerimizin beğeneceği, yüzde 50 oy almış bir iktidarı asla zorlamayacak bir milletvekilini, cumhurbaşkanı seçip yolumuza devam edelim. Bu resmi bozmaya kalkışanı, Türk'e hasım telâkki ederiz. Türkiye'nin huzurunu kaçırmaya kalkışanlar dostumuz değildir. Irak, Afganistan, İran, Pakistan, Kafkasya gibi her birini 1000'er yıl yönettiğimiz ülkelerin hâline bakınız. Demokrasinin D'sinden mahrum, biribirine hasım gruplara bölünmüş, bir kısmı düşman işgalinde ülkelerdir. Çok zengin tarih yaşadıkları halde, insan hakları alabildiğine kısıtlıdır. Eski eyaletlerimizin gerisine düşmemizin sebepleri üzerinde durmayı hiç sevmemişizdir. Bulgaristan, Romanya, Macaristan, Yunanistan, Kıbrıs AB üyesidirler. Hırvatistan, Sırbistan, Arnavutluk, Kosova, Makedonya, Moldava, Bosna Hersek sıraya girmiştir. Millî hedefimiz, Devlet politikamız çizilmiştir, tektir: Çağdaş uygarlık düzeyidir. Ve başka hiçbir şey değildir. Çok şey mi istiyoruz?