Parti kapatmak

Parti kapatmak, demokrasinin temel kuralları ve felsefesi ile çelişir. Demokrasi partilerle yaşar. İktidar, hele tek başına iktidar partisini kapatmak teşebbüsü, ancak askerî darbelerde görülmüştür ve en olumsuz sonuçları vermiştir. Bir partinin kapatılması, şiddet ve terör kullandığı takdirde mümkündür. Parlamenter demokrasilerde, hükümdar veya cumhurbaşkanının tam bir dokunulmazlığı (masûniyet) vardır. İtham edilemezler. Aynı dokunulmazlık, daha sınırlı şekilde, parlamenter (milletvekili veya senatör) için de bahis konusudur. Bir milletvekili, hemen her şeyi söyleyebilmelidir. Az bir sınırlama mümkündür. Şunu söyledi, bunu telaffuz etti diye yakasına yapışılamaz. Demokrasi, milletvekili dokunulmazlığı üzerine kurulmuş bir rejimdir. Politika tarihçileri bunu bilirler. Bu genel kurallar dışında, yüksek bir oyla tek başına iktidar olan bir partinin, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı gibi yargının zirvesindeki bir görevli tarafından, hem de kapatılması ve 71 üyesinin 5 yıl siyaset dışı bırakılması isteğiyle Anayasa Mahkemesine verilmesi, ilk defa vuku buluyor. En hayatî sorunlar içinde bulunan Türkiye şimdi, önümüzdeki aylarda, bu kapatma davasına odaklanacaktır. Türk demokrasisi, milletlerarası arenada sakız gibi çiğnenecektir. Millî irade incinecektir. Elbette Yüce Mahkeme'nin kararını beklemekten başka çare yoktur. Ancak, Türkiye nasıl böyle bir ortama düştü? konusu üzerinde derinlemesine düşünmek gerekiyor. İktidar da, muhalefet de doğru teşhislerde bulunmaya mecburdur.