Partilerimiz hakkında

Politika, bilhassa şu krizli günlerde hata kaldırmaz. Bu husus bütün partiler, özellikle krizden sorumlu iktidar partileri için geçerlidir. Ama böyle olmuyor. Meclis'in en tecrübeli şahsiyeti, daha 29 yıl önce kurultayda İsmet Paşa'yı devirmiş Bülent Ecevit, ne kadar açık bir hata yaptı: Dr. Sema Pişkinsüt, bakan olamadıktan maada komisyon başkanlığından da alındığı için, genel başkanını affetmiyor. Kurultaylarda şov yapmak mutattır. Genel başkanlığa adaylığını koyuyor. Bu konularla uğraşanlar bilirler ki Dr. Pişkinsüt'ün 89 oyu olamaz. Ama Ecevit'e karşı adaylığını koyan herhangi bir kişiye oy verecek 89 delegenin bulunduğu anlaşıldı. Genel başkan adayı hanım konuşturulsaydı, alacağı oy düşerdi, yükselmesi ihtimali hiç yoktu. Bundan vahîmi, bir kurultayda genel başkan adayının bile konuşamaması oldu. Olay herkesçe bu şekilde algılandı. Mesut Yılmaz, görevli bulunduğu Avrupa Birliği'ni anlatarak demokrasiyi savunuyor. Yılmaz, vaktiyle şahsına büyük ümitler bağlanmış, sonra kötü müşavirlerin etkisiyle inanılmaz hatalar yapmış bir politikacı. Şimdi yalnız iki şansı var: Avrupa Birliği ve Turgut Özal. Bu iki faktörü çok kudretle savunması lâzım. Avrupa Birliği'nin getireceği nimetleri halka açıklayabilir ve Özal'ın sıçrama politikasını izliyeceği kanaatini verirse, partisini kurtarır. Az daha pas geçiyordum, bir şansı daha var: Diğer partilerin irtikâb ettikleri, insanın inanası gelmeyen hatalar... Ama bu hataların rantını bütün partiler paylaşıyorlar. Bu cümlenin mefhûm-muhâlifi (tersinden ifadesi) şöyledir: Her parti o kadar yanlış yapıyor ki, her parti diğerlerinin hatası ile ayakta kalabiliyor. Sırf kendi gücü ve inandırıcılığı ile oy alan partileri çok özledik. DSP ve ANAP dışındaki partilerden ve liderlerinden de bahsedecektim ama, gazeteniz Türkiye'nin bana ayırdığı sütun burada bitiyor sevgili okuyucularım...