PKK: Sonun başlangıcı

PKK'da sonun başlangıcı göründü. Belirtileri saymaya sütunum yeterli değil. Irkçı komünist yapıda bir örgütün modası geçmiş, çağ dışı kalmıştı. Amerika'nın sayesinde yeniden can buldu. Zira Amerika, emellerinin gerçekleşmesinde faydalı olacağını düşündü, PKK'yı, Türkiye'yi binbir yalanla oyalayarak korudu. Ancak hayale kapılmayalım. ASALA'nın yerine başımıza nasıl PKK musallat edildiyse, PKK'dan sonra daha moderni de kısa zamanda oluşturulur. Kaldı ki Amerika, Kürdistan devletinden vazgeçmez. Politika, Kürdistan'ı bugünkü otonomi sınırları içinde tutmaktır. Kuzey Suriye şeridiyle Akdeniz'e çıkmasını önlemektir. Güneydoğu Anadolu'ya sarkmasını engellemektir. İran'ın Kürtçe konuşan bölgeleri ise bizi ilgilendirmez. Kürdistan'ı bugünkü sınırları içinde tutmak, Amerika ile anlaşmaya bağlıdır. Bu, İran ve Suriye politikasında Amerika'nın yanında durmakla kabildir. Ve başka hiçbir yolla mümkün değildir. Aksi takdirde yalnız Büyük Kürdistan'la değil, Büyük Ermenistan'la da uğraşırız. Orta Doğu'nun sınırları, Balkan ve Kafkas sınırları gibi bu coğrafyayı Osmanlı Türkiye'sinden alan sömürgeci devletler eliyle çizildi. Üstelik kötü mü kötü çizildi. Bu kötü sınırları savunacak son ülke, Türkiye Cumhuriyeti olmalıdır. Avrupa Parlamentosu'nda Avrupa bilgeliği egemen oldu. Bu Ermenilerdeki cıvıklık da nedir? Benim beraber oynadığım, okuduğum, eğlendiğim arkadaşlarım, aile dostlarımız İstanbullu Ermeniler (ki maalesef çoğunu kaçırdık) ağırbaşlı, olgun, soylu kişilerdir. Olur olmaz yere cıvımazlar. PKK konusu konuşulurken Ermenilere soykırım yaptığımız palavrasını sokuşturmaya çalışmak, alçaklığın daniskasıdır. Kuzey Irak'ta elbette ne yapacaksak yapalım. Kesin ve süratli olalım. Dünyanın gözünün üzerimizde olduğunu ve bizi anlamaya doğru bir istidat oluşmaya başladığını da unutmayalım.