Prestijin zirvesi

İktidarların ilk ayları, önemli icraat dönemidir. Yaptıklarına karşı çıkılması zordur. Lider, prestijinin zirvesindedir. Başbakan Tayyip Erdoğan'ın durumu, bu genellemeye uyuyor. Gerek o, gerek Dışişleri Bakanı Abdullah Gül, örnek bir işbirliğiyle, doğrusu canlarını dişlerine takarak çalışıyorlar. Bu gibi sözlerin bizim kalemimizden nadiren ve nadir kişiler için çıktığını, okuyucularım iyi bilirler. Buna mukabil, radikal bir hatalarında ağır eleştiri hakkımız mahfuzdur. Zaten okuyucularımız, politikada baş çekenler hakkında biz yazarlardan eleştiri bekler, bunları keyifle okurlar. Sürekli lehte yazanlar, okuyucu kaybettiklerini bilirler. Bu satırları, Başbakanın Beyaz Saray'ı ziyaretinden önce tuşluyorum. Başkan Bush'la mülâkatı yarın yazacağım. Dediğimiz gibi Türkiye içinde ve bütün dünyada, ABD ve AB'de Sayın Erdoğan, prestijinin doruğundadır. Mahallî seçimlerde silip süpüreceğine eminim. İşte liderlerde, benzeri başarılardan hemen sonra, ne yaparsam makbuldür zihniyeti oluşur. Bu iflâh olmaz marazdan, dâhiler bile masûn kalamadılar. AK Parti için aksini diliyoruz. AK Parti için tehlike, 'Merkez Sağ'a intibakta zorlanmadır. Tehlikenin daha da büyüğü, zaten 'Merkez Sağ'dayız iddiasıdır ki, bu iddia, reforma, değişime mukavemet manasına gelir. Reform, çağdaşlaşma ve çağa uyum sağlama demektir. Bu hususta yeteneksizler, ister kişi, ister zümre, parti, toplum, cemaat, millet olsun, dünya nimetlerinden mahrum kalırlar. Kıbrıs'ta ve AB kriterlerinin uygulamasında yapılacak hata ve gecikme de, AK Parti'yi doruktan aşağılara çeker. Statükocularımız zaten bunu biliyorlar. Ülkemizde İttihad ve Terakki, Demokrat, Adalet, Anavatan gibi iddialı partiler silinip gitti. Batı demokrasilerindeki gelenekli partiler bizde oluşamadı. Yalnız AK Parti için söylemiyorum -zira bir parti yetmez- Türkiye'de de güçlü ve sürekli partiler mevcut bulunmalı. Demokrasinin kudreti, çağlayanlar gibi akmalı, ışıkları bütün zihinleri aydınlatmalı.