Referandum ve bayram

Önümüzdeki hafta, herhalde referandum kampanyasının sonudur. Zira sonra bayram geliyor. Sakin bir bayram inşallah. Ama akabinde oylama... Siyasî tarihimizin en kapsamlı kampanyasından 1 yıl geçmeden, genel seçim için belki de aynı yoğunlukta bir faaliyete hazır bulunmamız gerekiyor. Artık halkı meydanlara toplayıp konuşmanın, yerini TV ve basına bırakacağını düşünüyorum. Mitingler bütün dünyada seçimlerden fazla bir şeyi protesto mahiyetinde yapılıyor. 2011 Türkiyesi, 2010'dan daha sakin geçmeyecek. Çünkü 24. Dönem Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin yepyeni bir anayasa yapması şarttır. Doğru, kısa cümlelerle zevkli bir Türkçe ile kaleme alınmış küçük hacimde bir anayasa... Detay belirtmeye ihtiyaç yoktur, detay yasalarla belirlenir. Ama 1) Seçim, 2) Partiler kanunları ile 3) Milletvekili statüsünü de hemen gerçekleştirmeliyiz. Her ikisi de çok eskidi. Ve üçüncüsünü yapmayı Yüce Meclis'in hiçbir dönemi başaramadı. 2011'de bunları başarırsak, Avrupa Birliği sistemi ile geniş ölçüde paralellik sağlarız. Çağdaş demokrasi kendini gösterir ki az şey değildir, Türkiye buna susamıştır, Avrupa bunu beklemektedir. Uygulamalarda da sakarlık yapmamak hünerine erişirsek, muâsır medeniyet seviyesi kapıları önümüzde açılır. Demokrasi, bu rejime inanmış partilerle mümkündür. Türkiye'de -102 yıl geçti- 1908'den bu yana, Batı'daki gibi gelenekli partiler oluşamadı. İlk gerçek parti İttihâd ve Terakkî, zorbalığa ve cuntaya dayandığı için kötü emsal teşkil etti. Askerî darbeler, partilere musallat oldu. Kötü muamele gören partilerimiz kapatıldı. Türkiye çok gerilere kaydı. 2010'da büyük değişim yaşadık. 2011'de heyecanın teskini lâzım. İçeride ve dışarıda hayatî problemleri olan büyük bir ülkeyiz. Meselelerimizi kavga ederek değil soğukkanlılıkla çözebilir, aksi takdirde zarar görürüz. İmparatorluk ve Cumhuriyet Türkiyesi'nde o derecede yanlışlar yapıldı ki artık akıllı davranmaya mecburuz.