Reformun kaçınılmazlığı

Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin hızla çıkardığı ve aynı hızla çıkarması beklenen yasaları IMF dayatmaları şeklinde algılamak ve Kemal Derviş'i bu işlemin aracısı kabûl etmek, kesinlikle doğru değildir. Bu yasalar, Avrupa düzeninin parçalarıdır. Bizim Avrupa Birliği'ne girmek için yapmayı kabûl ettiğimiz ve Ulusal Program adlı bin sayfalık belgede sayıp döktüğümüz reformların bir kısmıdır. Çağdaş uygarlık düzeyinin gerekleridir. İster AB üyesi olun, ister olmayın. Bu kriterleri uygulamayan toplumlar, yoksul kalmaya mahkûmdur. Krizlere maruz kalmamızın, bu kadar kayba uğramamızın sebebi, bu sütunda yüz defa vurgulamaktan bıkmadığımız gibi, bizi ileri ülkeler seviyesine taşıyan ekonomik ve politik reformları yapamamamız, başaramamamızdır. Sadece yapar gibi davrandık. Bazı gelişmeleri çağ atlamak gibi sunduk. O kadar öğündük ki, tarife sığmaz. Zaman zaman sıçrayabildik. Ancak gene sıçradığımız yere düştük. Çıtayı göğüsleyebildik ama, atlayıp öbür tarafa geçemedik. Öbür taraf, demokrasi ve refah dünyasıdır. Bu tarafta çakılıp kalanın vay hâline! Reform, değişimdir. Çağın ihtiyaçlarını karşılayabilmek yeteneğidir. Kıyısından köşesinden tutmakla gerçekleşmez. Karşı konulmaz bir iradenin şahlanması şarttır. Biz yarıda bırakmış, yarı yolda kalmışızdır. Türk Yenileşme Tarihi, 200 yıldan bu yana, yarı yolda kalışlarımızın hikâyesidir. Sürekli tökezlemişizdir. IMF, mecbur kalınca baş vurulan, sevimli olmadıktan başka, fazla muvaffakiyet de gösteremeyen bir kuruluştur. Çeyrek asır Türkiye dışında yaşayan, politika yeteneği bilinmeyen, çok değerli bir Türk ekonomistini davet etmek durumunda kaldığımız için de tepki gösterebiliriz. Ancak reform için iradesini kullanmakta zorlananlar, dışarıdan da zorlanmaya katlanmaya alışmalıdır. Yazımı, silâhlı kuvvetlerimizin çok seçkin 34 evlâdını şehit vermenin büyük acısı içinde kaleme aldım. Milletimizin başı sağ olsun!