Saddam'dan sonrası

Saddam'dan sonra Irak, pekçok devleti meşgul edecek, uğraştıracak derecede, daha da berbatlaşacaktır. Saddam'ın idamı, kanlı eylemlere konu olabilir. Böyle bir diktatörden kurtulmak, Irak'ı mutlu kılmalı idi. Eğer Saddam'ın alternatifi anarşi olmasa idi... Ama bugün koca ülkede can ve mal güvenliği yoktur. Bu bakımdan Saddam dönemini arayan, hattâ hasretle yâd edenler mevcuttur. Saddam'ı sosyalist, Türk ve Batı düşmanı, Arap ırkçısı ve milliyetçisi olarak beğenenler, mazur görenler de vardır. Başta Kuveyt, 6 Körfez Monarşisi, Saddam'ın düşmanıdır. Diğer Arap devletlerince de sevilmiyordu. Libya, Suriye, Filistin gibi bazı Arap devletlerine göre ise bir Arap kahramanıdır. Doğrusu öylesine akılsız bir kahraman ki, Irak'ın en büyük düşmanı Irak'a bu derecede zarar veremezdi. İran, Saddam'ın taarruzuna uğramış, 8 yıl boyunca Irak'la savaşmıştı. Şimdi bayram ediyor. Kürtler de Saddam'ın idamından memnun, hattâ mahzuzdur. Türkiye'de ise -az da olsa- Saddam severler vardı. Avrupa Birliği, Saddam'ın idamını beğenmedi. Zira idama karşıdır. ABD ise Amerika'ya o derecede hakaret eden Saddam'ın idamını beğendi. Yüksek zekâlı bir politika ile yönetilen, Amerika ile aynı paralelde bulunmaya çok dikkat eden Japonya, idamı, hukuk kuralları yerine getirilmiş bir infaz şeklinde algıladı. Saddam'ın âkıbeti, bütün diktatörlere, diktatör taslaklarına, onlara heveslenenlere, ders olsun! Avrupa dışı ülkelerden bazılarının bünyeleri demokrasiyi kaldırmıyor. Ama diktatörlük, o ülkeler için bile tasvip edilemez. 21. asrın, imparatorluklar gibi, diktatörlükleri de bir tasfiyeye daha tâbi tutacağına inanıyorum.