Sosyal kriz

Cumartesi günü Demirel'le Ecevit, muhtasar müfit bir görüşme yaptılar. Demirel, ekonomik krizin sosyal krize dönüşmemesi için dikkat edilmesini söyledi. Acaba Demirel, Çankaya'da kalsa idi böylesine bir kriz patlar mıydı? Hiç sanmıyorum. Demirel-Ecevit ikilisinin Devlet yönetiminde sağladıkları âhengi, tarihçiler dikkatle vurgulayacaklardır. Daha önce Demirel, aynı âhengi Erdal İnönü ile de gerçekleştirmişti. Bugünlerde ibret alınsa iyi olur. Eğer Demirel-Özal âhengi de sağlanabilse idi (ki 1980 öncesinde mevcuttu), Türkiye çok şey kazanırdı. Bugün Süleyman Demirel, dünyada hayatta bulunan politikacılar içinde en tecrübeli Devlet adamıdır. Ben, yasaların belirli kişiler için düzenlenmesine karşıyım, antidemokratik bulurum, tek kişi için kanun yapılmaz. Buna rağmen Demirel için Anayasa tadiline gidilememesi şanssızlık oldu, ülkeyi bugünkü hâline getirdi. Sonra TBMM, akılları durduran bir iş yaptı kendi başkanına veya içinden birine, hiç değilse eski bir üyesine oy vermedi, kendi kendini inkâr etti. Ama bugünkü krizin temeldeki sebebi, gelir kesimleri arasındaki açıklıktır. Bilhassa birkaç bin ailenin millî gelirdeki inanılmaz büyüklükte payının etkisi kesindir. Ve bu kesimin önemli kısmı da kayıt dışı ekonomi mensuplarıdır. Kemal Derviş, yeni vergilerden bahsetti. İç kaynaklar elbette kullanılacaktır. Fakat vatandaşın vergiden iflâhı kesildi. Dolaylı ve dolaysız vergilerden... Her türlü yeni vergiyi, hâlâ utanmaz düğünler yapıp çocuklarına spor arabalar alan mahut kesime yüklemek lâzım. Biraz zordur kabûl ediyoruz ama, Sayın Derviş'i Amerika'lardan zoru başarabilmesi için getirttik. Sadrâzam Halil Hamîd Paşa gibi radikal reform için kelle vermiş şanlı bir vezîrin torunu olmak kolay değil. Lütfen hem de Türkiye dışına on milyarlarca dolar (CIA'ya göre yalnız İsviçre bankalarında 30 ilâ 40 milyar dolar) yığan bu rantiyelerin peşine düşünüz. Vatandaşın yakasını bırakınız. Benim tanıdığım Demirel, maksatsız tek kelime söylemez. Boşuna sosyal patlamadan bahsetmediğine eminim.