Türkiye modeli

16 Mart 1920 günü, Birinci Cihan Savaşı'nın (1914-18) galipleri İngiltere, Fransa, İtalya askeri, ansızın çıkartma yaparak mağlûp Osmanlı devletinin taht şehri İstanbul'u işgal etti. Türk parlamentosunu basan İngilizler, milletvekillerimizin bir kısmını Malta adasına sürdü. Bir kısmı Ankara'ya can attı. Zira bu son Osmanlı Meclisi, -hiç olumsuz oy çıkmaksızın- ittifakla Mîsâk-ı Millî denen millî and metnini kabûl etmiş, galipleri çok kızdırmıştı. Mustafa Kemal Paşa, o zamanın şartları içinde o kadar hızlı davrandı ki, 1 ayda, 23 Nisan 1920 günü Ankara'da Türkiye Büyük Millet Meclisi'ni açtı. İstanbul'dan kaçabilen milletvekillerinin eksiğini, acele seçim yaptırarak tamamladı. 83. yıldönümünü kutladığımız Türkiye Büyük Millet Meclisi, şanlı 1. Meclis'le başlar ki 1920-23'te İstanbul Meclisi'nin Mîsâk-ı Millî'sini virgül değiştirmeden onayladı, Kurtuluş Savaşımız'ı yönetti, düşmanı denize döktü, İstanbul'u, İzmir'i, Bursa'yı, Edirne'yi geri aldı. Atatürk, 1923'te Cumhuriyet ilân ederek Modern Türkiye'yi başlattı. 1946'da çok partili demokrasiye geçtik. Bugün, Kopenhag ölçütlerini tamamlamak üzereyiz. Demokrasiyi gerçekleştiren tek Müslüman ülke olduk. Bilhassa laikliği vurgulanan demokrasimiz, bir Avrupa devleti rejimidir. Türk olmayan hiçbir Müslüman ülke için model oluşturmaz, belki Türk Cumhuriyetleri müstesnadır. Onun için meselâ Birleşik Amerika'nın, İslâm devletlerine Türkiye modelini sunması, romantik bir temenniden ibarettir, o ülkeler için uygulanabilirliği bahis konusu değildir. Zaten çoğunda modern Türkiye'ye karşıtlık ve kıskançlık duygusu âşikârdır. Türkiye'den başka Türk devletlerinin oluşmasına sevinmemişlerdir. Kaldı ki, tarihçi olarak, bütün dünyanın demokrasiye geçeceğine inanmıyoruz. Demokrasi, Türkiye için hayatîdir. Başka bir rejim, Türkiye için -maazallah- şerefsizliktir. Başka ülkeleri Türkiye modeli için zorlamamak gerekir. Avrupa ve Amerika, Türkiye'ye bakışlarında bu istikamette bir düzeltme yaparlarsa, gerçekler yerine oturur.