Yargı ve üniversite

Üniversitenin, yargının ve iktidarın kapışması -buna polisi de ekleyiniz- hiç hoş değil. Her taraf zarar görür. Kârlı çıkacak, fayda görecek taraf olmaz. Kazanç belirsizdir, yok gibidir. Üstelik en kötüsü, Avrupa'nın, iktidarı yargıyı etkilemek ve üniversiteye baskı yapmakla suçlamasıdır. Tam da sırası ya!.. Konuya girmek istemiyordum. Zira yazacaklarımdan hiçbir taraf hoşlanmayacaktı. Daha doğru ifade edeyim: İktidar da, yargı da, üniversite de, polis de, yüzde yüz haklı olduklarını savunmamızı isterler. O halde niye bu yazıyı kaleme aldım? Çünkü okuyucularımın, bu aktüel konuyu niçin işlemediğim sorusu yoğunluk kazandı. Ben de bu paragrafları yazıyorum. Her okuyucunun bir tarafı tutup diğer tarafı batırarak kendi temayülleri istikametinde yazı beklediklerini de bilip üzülüyorum. İktidarı -ağzıyla kuş tuttuğu zaman bile- benimsememekte direnenlerin, anlaşmazlığın derinleşmesini arzu ettiklerini düşünüyorum. Zira 3 Ekimde müzakereler için ters sonuç çıkmasını ne derecede ümitle beklediklerini görmüştüm. Heybeli okulu ve ekümenik unvanı ile başımızı derde sokacak derecede pragmatik düşünce ve icrada yeteneksiz ve duyarsız davrandığımız yetmiyormuş gibi, şimdi bir de bu bahiste Avrupa medyasının, hatta organlarının diline düşmeyelim. Üzüntümüz budur. Milli bir üzüntüdür. İktidarın, üniversitenin, yargının, bürokrasinin nazar-ı itibara alması gerekir. Milletvekilerinin ve rektörlerin suçları yargı önünde kesinleşinceye kadar omuzlarına el atılmamalı, hapse de atılmamaları gerektiğini Avrupa'nın yüzümüze vurması hoş değildir. Hristiyan vatandaşlarımıza ikinci sınıf insan muamelesi ettiğimiz gibi yenilip yutulması zor ithamları hem Papa'dan hem Patrik'ten dinledik. Böylesine ağır bir ortamda, kavga eden Türkiye imajı oluşturmaktan kaçınmakta sayılamayacak kadar çeşitli millî menfaatimiz mevcuttur. Hükümetin çok güçlü olması ve teferruatla uğraşmaktan kaçınarak bütünüyle Avrupa'ya doğrulması gerekiyor.