Yasama ve yargı

Ana­ya­sa Mah­ke­me­si­'nin ka­rar­la­rı hu­ku­kî mi, si­ya­sî mi? tar­tış­ma­sı ol­ma­ma­lı idi. Ka­rar­lar si­ya­sî­dir ve­ya si­ya­sî ağır­lık­lı­dır. Ama da­ha ha­ya­tî so­run şu­dur: Ni­çin yü­ce mah­ke­me si­ya­sî ka­rar­lar ve­ri­yor? İk­ti­dar, bu so­ru­nun ce­va­bı­nı bu­lur­sa, yü­ce mah­ke­me­ye si­ya­sî ka­rar­lar ver­di­ren fak­tör­ler de or­ta­dan kal­kar. İk­ti­da­rın bu­nu ya­pa­cak gü­cü, bu teş­hi­se ula­şa­cak sağ­du­yu­su var­dır. Gü­cü­nü, meş­rû sa­hi­bin­den, mil­let­ten al­mış­tır. İk­ti­dar, so­ru­na yan­lış ce­vap­lar, teş­his­ler bul­ma­ya sap­lan­dı­ğı oran­da, yük­sek mah­ke­me hu­kuk çiz­gi­si­ni git­tik­çe ağır­lık­lı şe­kil­de aşa­rak si­ya­sî ka­rar­lar ve­re­cek­tir. Bu­nu dört göz­le bek­le­yen sav­cı­la­rı­mız var­dır. Şu hal­de ik­ti­dar, bu iki şık­tan be­ğen­di­ği­ni se­çe­bi­lir. Tür­ki­ye de yo­lu­nu bu ter­ci­he gö­re be­lir­ler. Kö­ken­de se­çil­miş­ler ile atan­mış­lar re­ka­be­ti ya­tar. De­mok­ra­si, atan­mış­la­rın, ken­di­le­ri­ni ata­yan se­çil­miş­le­rin mut­lak üs­tün­lü­ğü şu­uru­na er­me­le­ri ile olu­şur. Böy­le bir or­ta­mı sağ­la­mak, de­mok­ra­si­yi can­lı tut­mak için, ik­ti­da­rın ya­ni se­çil­miş­le­rin, ola­cak ve ola­ma­ya­cak­la­rı tef­rik et­me­si, bel­le­me­si ge­re­kir. İn­gil­te­re­'de, bel­ki Ja­pon­ya­'da cum­hu­ri­yet­çi­ler mev­cut­tur ama, baş­la­rı­na iki atom bom­ba­sı ye­se­ler bi­le, mo­nar­şi­yi cum­hu­ri­ye­te çe­vir­mek müm­kün de­ğil­dir. Si­ya­sî par­ti­ler, bu çe­şit ol­maz­la­rı zor­la­mak he­ve­si­ne ka­pı­lıp bo­şu­na ne­fes tü­ket­mez­ler. Tür­ki­ye­'nin ol­maz­la­rı da bu­lun­du­ğu şüp­he­siz­dir. Av­ru­pa Bir­li­ği üye­si ol­sa idik, Ba­tı­'nın da vak­tiy­le ya­şa­yıp çok­tan aş­tı­ğı bu prob­lem­le­ri ya­şa­maz­dık. Dün­kü eya­let­le­ri­miz olan Bal­kan dev­let­le­ri­nin bir kıs­mı AB üye­si­dir. Ka­lan kıs­mı da ca­nı­nı di­şi­ne tak­mış, çağ­daş uy­gar­lık dü­ze­yi olan AB üye­li­ği­ni el­de et­me­nin pe­şin­de... Biz ise, sko­las­tik sa­yı­la­bi­le­cek mü­na­ka­şa­lar­la va­kit öl­dür­dük, öl­dü­rü­yo­ruz.