Zirve'den sonrası

Kopenhag Zirvesi'nden Türkiye nasihat değilse bile ders aldı. Dersi kavramak gerekiyor. Bazılarımızın zihinleri o kadar kapalı, o derecede beyinleri şerbetli ki, çıkan dersi ihata edebileceklerinden şüpheliyim. Bununla beraber Kopenhag Zirvesi asla hezimet değildir. Adaylığımız kesinleşti ve tarih verildi. Avrupa Birliği, hattâ sadece Avrupa yahut Avrupa düzeyi deyince ödleri kopan, nice zamandır hükümran bir düzenin sona ereceğinden endişelenenler, hiçbir şey elde edemediğimizi ileri süreceklerdir. Öyle değil. Bilhassa asrın temposuna uyum sağlamakta müşkilâtı bulunanlar için 2 yıl verildi ki, artık romantizm dönemini aşıp ancak katı gerçekleri kavrıyabilsinler. Kopenhag Zirvesi'ni ve daha önceki milletlerarası temasları yürüten Tayyip Erdoğan ve Abdullah Gül'e yönelteceğimiz bir eleştiri yoktur. Her dönemde klasik diplomasi kuralları dışına çıkılmıştır. Sayın Gül ve Sayın Erdoğan böyle davranmışlarsa, öyle gerektiği içindir. Misyonlarını birinci derecede başardılar. Daha ne yapacaklardı? Zaman zaman üzüntülü bakışlarını izledim. Türk milleti için üzülen herkese saygı duymuşumdur. Ellerinden geleni yaptılar, gelmeyeni bile tecrübe ettiler. Çağdaş uygarlık düzeyi çizgisine doğru yürümekte devam edeceğiz. Yürüyüş tempomuzun kahrolasıca yavaşlığı, artık açığa çıkmıştır. Çok hızlanmalıyız. Bu hevesi, bugünki iktidarda görüyorum. Ancak, işe hızlı başlayıp bir yerlere gelince duraklayan, yanlış ve verimsiz yollara sapanları da gördük. Bu hususta hata yapanı şiddetle eleştirecek, millete teşhir ve şikâyet edeceğiz. Türk milleti mes'ud ve müreffeh olacaktır. Bu, Atatürk'ün sözüdür. Gerçekleştiremedik, ama gerçekleştireceğiz. Çağdaş medeniyet seviyesine erişmek dışında bir B planımız yoktur. Bu millet utanmak için yaratılmadı Atatürk'ün diğer bir sözüdür. 2002 yılında yaptığımız reformlar az şey değildir. Avrupa'yı bile şaşırttık, belki hesaplarını bozduk. Ama son derecede gecikmiş, halkımızdan esirgenmiş, halkımıza çok görülmüş reformlardı. Şimdi reformları defalarca katlıyalım ve hayata geçirelim.