Eyüpsultan'da içler acısı manzara! Tarihi çeşme çöplük olarak kullanılıyor

Sultan II. Mahmud Çeşmesi olarak da bilinen Eyüpsultan Nişanca mahallesindeki çeşmeyi, padişah yeni evlenen kızının ani vefatı üzerine yaptırmıştı. Kitabesindeki şiir ve süslemeleriyle edebi açıdan da bir sanat abidesi olan çeşmenin hali içler acısı.
Sultan II. Mahmud hayatı Osmanlı Devleti'nin en buhranlı dönemlerine tekabül eder. Sultan Yeniçeri Ocağı'nı kaldırabildikten sonra devleti uçurumun kenarından alacak ıslah çalışmalarına öncülük edecekti.
Hayatı, hem uzun süren savaşlar hem de isyanlarla sarsılan devletin yeniden imar ve inşası için mücadele etmekle geçti.
Sultan II. Mahmud'un en sevdiği çocuklarından biri de kızı Mihrimah Sultan'dı. Onu yirmi dört yaşına geldiğinde Çanakkale Boğazı Muhafızı Ferik Mehmed Said Paşa ile evlendirdi.
Dillere destan bir düğün yapıldı. Mutlu bir evlilikleri oldu. Ancak hanım sultan iki sene sonra (31 Ağustos 1838) hastalanarak vefat etti. Kabri Fatih’te Nakşıdil Valide Sultân Türbesi’ndedir.
Kızının vefatı padişah başta olmak üzere bütün İstanbul halkında büyük bir üzüntüye sebep oldu. Sultan Mahmud da aynı tarihte ruhu için Nişanca'da bu çeşmeyi yaptırdı.
Yapıldığı günden beri pek çok badireyi atlatan çeşme, restore edilmiş olsa da suyu kesik bir halde ve çöplük olarak kullanılıyor.
ÇEŞMEDEKİ ŞİİR
Çeşmede ayna taşın üzerinde bir madalyon içinde Mahmud Ali tuğrası yer alıyor. Altında da altın yaldızla boyanmış bir kitabe bulunuyor. Yıllara meydan okuyan çeşmede nefis bir hat ile şu satırlar yer alıyor:
“Hazret-i Mahmud Hân’ın duhteri
Hakka göçdü oldu ürdevs aşiyân
Mihrimâh Sultan-ki memdûh'ül-hisâl
Rahmet olsun ruhuna rûz ü şebân
Sıhr-ı sâniki Sa'id Paşa-yı Hakk
Eylemiş tevfıka mazhar-i bi-gümân
Sarf idüb nakdinei sim ü zerin
Bunca hayrat Udiler ihya hemân
Mevki'inde yapdırub bu çeşmeyi
Bî-gümân oldu revanı şâdmân
Ber mezid itsün hemişe Ömrünü
Şâh-ı devrânın cenâb-ı Müste'ân
Bende Rıfkı söyledim bir beyt ile
Mısra'ından oldu târihi ayan
İtdi nev inşâ bu dil-cû çeşmeyi 1245
Mihrimâh Sultan'a çün Mahmud Hân 1254 (1838)”