Bir ateistin hidayeti...Umulmadık sarsılış -19

Devam ettim elimde olmadan...
ÖMER ÇETİN ENGİN / İLAHİYATÇI - Devam ettim elimde olmadan...
- Orhan... Güneş merkezde etrafında gezegenler bir dairede dönüyor... Atomun çekirdeği var, büyük çoğunluğunun etrafında elektronlar yine bir dairede dönüyor... Bu nasıl tesadüf olabilir... Makro-madde ile mikro-madde aynı şekilde hareket ediyor... Bu ne benzerliktir!..
- Allak bullak oldum... Sarsıldım... Doğru söylüyorsun… En büyüklerle, en küçük madde aynı tarzda hareket ediyor…
Klasik söylenişiyle günler haftaları, haftalar ayları kovaladı... İlk rastlaşmalarımızdan bu yana iki aya yakın süre geçmişti...
Konuşulması gerekenlerden yıllar sonra hatırlayabildiğim kadarını kaleme aldım... Benzeri birçok konuları da konuştuk...
Orhan’in açmazları tek tek açıldı... Gel gelelim istediğim noktaya bir türlü gelmiyordu... İman...
Hemen her gün olmasa da bir araya geldik konuştuk iki ay sonrasında... Konulara bu kadar derinlemesine girmiyorduk ama... Zaten girilmesi gereken konu da kalmamış gibiydi... Orhan herhangi bir şekilde gözlerini de gerçeğe kapayacak bir insan değildi... Belli ki iç dünyasında büyük bir savaş veriyordu...
Benim için de çok fazla yapılabilecek bir şey yoktu... Çok sıkılıyordum... Beraberken ve ayrıldığımda elimden dua etmekten başka çare gelmiyordu...
Farklı bir şey olmalıydı... Ama ne olduğunu ben de bilmiyordum... Sanki rüzgarla şişmiş yelkenlimiz süratle hedefine giderken; bir anda rüzgar kesilmiş ve fikir okyanusunda hareketsiz kalakalmıştık... Beklemedeyim... Rabb’ime sığınmaktayım...
Allah’ım ben elimden geleni yaptım... Hidayet senden...
On beş günlük süre sonunda beklediğim o müthiş olay gerçekleşti... Aklımın köşesinden bile geçmez bir şeydi...
(devam edecek)