Abdüllatif Uyan

Sevgili Peygamberimizin kahkaha ile güldüğü hiç görülmedi.

Mahlûklar içinde ilk olarak Muhammed aleyhisselâmın rûhu yaratıldı. Allahü teâlâ Onun ismini Arş’a, cennetlere ve yedi kat göklere yazdı. Hindistanda yetişen güzel bir “gül” vardır.

Ömer bin Abdülazîz hazretlerine sordular ki:

Ömer bin Abdülazîz hazretleri halîfe olunca, önüne “saltanat atlarını” getirdiler.

Ömer bin Abdülazîz hazretleri, çok servet sâhibi olup, çok da cömertti...

Ömer bin Abdülazîz hazretleri, Emevî halîfelerindendir. Hazret-i Ömer'in oğlunun torunudur kendisi.

Ömer bin Abdülazîz hazretleri, Emevî halîfelerindendir.

İmâm-ı Alî Nakî hazretleri, âlim ve evliyâdandır. Seyyiddir ayrıca.

İmâm-ı Şâfiî hazretleri, bir gün Bağdat Câmii'nde talebeye ders veriyor, ikide bir kalkıp kalkıp oturuyordu.

Sâbit bin Kays “radıyallahü anh”, Ensâr-ı kirâmdandır.

​Evliyânın büyüklerinden, Seyyid Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerinin torunlarından Cezîrî hazretleri vardı. Bir gün Kahire'ye geldi. Orada birini gördü.

​Bir gün Gavs-ül âzam Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri, pek fazla susamıştı. Ama içecek “su” yoktu... Zîra çölün ortasındaydı.

​Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerini, bir ramazan gününde “yetmiş kişi” iftâra çağırdılar. Büyük velî, her birine; “İnşallah gelirim” buyurdu.

Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri bir gün talebeleriyle sohbet ediyordu ki, gencin birinin abdest tazelemesi icab etti. Ancak çıkmak hayli zordu.

Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri zamânında bir kadın, yanına küçük oğlunu aldı.

​Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerini bir kimse ansızın görse, elinde olmadan dehşete kapılırdı! Bir talebesi anlatıyor: Hocama, kırk sene, devamlı hizmet ettim.

​Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri zamanında Bağdat'ta bir “tâun hastalığı” yayılmıştı. Çok üzülüyorlardı!

Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri, bir gün bir yerden geçerken iki kimseyi gördü.

​Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri zamânında, Bağdat'ta bir “kadın” vardı. Bu büyük zâtı çok seviyor, darda kaldığı vekit ondan “imdât” istiyordu.

Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerini sevenlerden “bir âlim”, bâzı talebesiyle bir yere gidiyordu...