Abdüllatif Uyan

Harputlu bir şahıs memleketine gitmek üzere Erzurum'dan yola çıkmıştı. Kemah'a bağlı Nezkep köyünü gece geçmesi gerekiyordu.

Bir genç anlatıyor: Geçim sıkıntısı içindeydik. Bir gün babam "Oğlum, gel İmam-ı Askeri hazretlerine gidelim. Onun çok cömert olduğunu söylüyorlar. Bizi de boş çevirmez" dedi.

Bir kimse anlatır: "İmam-ı Askeri hazretlerine bir mektup yazıp bazı şeyler sordum. Bahar hummasından da soracaktım.

Hasan bin Ali Askeri hazretlerinin bir sevdiği anlatıyor: "Bir gün İmam-ı Askeri hazretlerine maddi sıkıntı içinde olduğumu söyleyip 'Bir dinarım dahi yoktur' dedim.

Hasan bin Ali Askeri (rahmetullahi aleyh), çocukluğunda bir gün yolun kenarında oturmuş ağlıyordu. Bir kimse onu görüp diğer çocuklar gibi oyuncak için ağladığını zannetti.

Uhud gününün dehşeti devam ediyordu. Peygamberimizi öldürmek için yemin eden müşriklerden Utbe bin Ebi Vakkas'ın attığı taşlar Resulullah'ın mübarek

Ebu Ubeyde (radıyallahü anh), kâfirlerden cizye mallarını alıp Medine'ye geldiği işitilince sabah namazı kılınıyordu. Sonra selam verdiler.

Zamanın sultanına, bir gece rüyasında iri yarı siyah bir kimse kılıçla saldırdı. Tam öldürecekti ki İbrahim Gülşeni hazretleri hızla geldi ve o kişiyi kılıçla öldürdü.

Hazret-i Ömer Şam'a gittiği zaman, onu karşılayanlara "Kardeşim Ebu Ubeyde nerededir?" diye sordu. "Şimdi gelir" dediler.

Bir zamanlar Şam'da çıkan veba hastalığı, çok Müslümanın ölümüne sebep olmuştu. Hazret-i Ebu Ubeyde de buna yakalandı.

Sonra Uhud harbi oldu. Ebu Ubeyde bin Cerrah (radıyallahü anh) yine vardı. Ve çok kahramandı. Küffara aman vermiyordu.

Ebu Ubeyde bin Cerrah (radıyallahü anh), cennetle müjdelenen on sahabiden biridir.

Abdurrahman bin Avf (radıyallahü anh), yaşlı hâline rağmen Bedir cengine katılmıştı. İki taraf yerlerini almış, birazdan cenk başlayacaktı.

Hazret-i Ali "radıyallahü anh" çok da mütevazıydı. Öyle ki hilafeti zamanında mülkü, doğuda Semerkant'a kadar genişlediği hâlde, çok vakit yaya yürür, ata binmezdi.

Hazret-i Ali (radıyallahü anh), bir gün Fırat nehri kenarında dolaşırken boğulmuş bir kimseye rastladı. Gördü ki serçe parmağında Yemen taşından yüzük var.

Hazret-i Ali o yiğide "Bu gece aranızdaki münakaşanız neydi?" diye sordu. O şöyle arz etti: "Yâ Ali! Allah biliyor. Ne zaman ki bu hatuna el uzatsam, o sırada üzerime bir hınzır/domuz yavrusu saldırırdı ki aklım başımdan giderdi. Elimi çekerdim.

Kervan sahibi onu sevdi ve "Bu bebeği büyütür, terbiye ederim" diyerek alıp gitti.

Baban huzursuz olup: "Sen benim evimde büyüdün ve benim kızımı istiyorsun, Allahü teâlâdan reva değildir" dedi. Ve onu evden uzaklaştırdı.

Hazret-i Molla Cami rivayet etmiştir: Aliyyül Mürteza (radıyallahü anh), bir mübarek günde, sabah namazını cemaatle kıldı. Dua edildi.

Hikmet ehli zatlar buyuruyor ki: Allahü teâlâ, her kulunu bir yerde istihdam ediyor.