Abdüllatif Uyan

İkrime bin Ebi Cehil (radıyallahü anh), Ebu Cehil'in oğlu olup önce İslam'a büyük düşmandı. Mekke'nin fethedildiği gün öldürülmesi emir buyurulan altı kişiden biriydi. O gün Yemen'e kaçmak için gemiye bindi.

Hazret-i Ali, yaydan okun çıktığı gibi o kâfire karşı at sürüp ve nâra atıp öyle bir haykırdı ki kıyamet koptu sandılar. Kâfirler sonbahar yaprağı gibi titrediler!

Resul aleyhisselamın savaşlarının birinde kâfirlerle karşılaşıldı. Küffar askerinden biri, meydana at sürüp Müslümanlardan er diledi.

Bir gün Resul aleyhisselam "Yâ Ali! Sana müjde olsun ki kıyamet gününde sen kimden razı isen ona senet verirsin, cennete girer. Kimden razı değilsen senet vermezsin, cennete giremez" buyurdu.

Âişe-i Sıddîka (radıyallahü anha) anlatır: "Bir gün 'Yâ Resulallah! Senden sonra halkın hayırlısı kimdir?' diye sordum. 'Ebu Bekr-i Sıddık'tır' buyurdu.

Resul aleyhisselam buyurdu ki: Miraç gecesi beni göklere yükselttiler. Birinci göğe vardım. Orada Osman'ın suretini gördüm.

Resul aleyhisselam buyurdular ki: Miraç gecesi dünya göğünde bir mihrap gördüm. Bir mercan tanesindendi.

Abdullah bin Ömer'in (radıyallahü anhüma) huzuruna bir kimse geldi ve "Osman bin Affan Bedir savaşına katıldı mı?" diye sordu.

Resulullah Efendimiz ile Hazret-i Ali (kerremallahü vecheh) bir yoldan gidiyorlardı. Resûl-i Ekrem: "Yâ Ali! Dünya nimetleri kesilir, cennet nimetleri devamlıdır, kesilmez. Sen istikamet üzere ol ki sonu mutlaka sevinç olur" buyurdu. O esnada baktılar.

Resul aleyhisselam bir gün Hazret-i Ebu Bekir'i (radıyallahü anh) gördü. Yanına geldi. Ve kendisine: "Senin yanından geçtim, sen Kur'ân-ı kerim okuyordun, sesini çok azaltırdın" buyurdu.

Rivayet olunur ki: Sahabe-i güzinin çocukları oynaşırken, Hazret-i Ebu Bekir'in oğlu, Hazret-i Ömer'in oğluna "Uzun fikirlinin oğlu" dedi.

Âişe-i Sıddîka (radıyallahü anha) buyurdu ki: Bir gece Peygamberimiz benim odama geldi. Kendisine "Yâ Resulallah! Bana, babam Ebu Bekir hakkında bir şey söyle" dedim.

Ebu Bekr-i Sıddık (radıyallahü anh), kendi hilafeti zamanında, Medine'de gezerken bir evin önüne geldi.

Hazret-i Ebu Bekir anlatıyor: "Peygamberimiz 'Yâ Rabbî! Senin buyurduğun gibidir, lâkin onlar senin birliğine inanmış, şirke/küfre bulaşmamışlardır. Sen onları bu doğru imanlarına bağışla, ümmetim üzerine şefaatimi kabul et, gözlerimden akan yaşlara acı' deyip yalvarmaya başladı.

Hazret-i Sıddık şöyle anlattı: "Rüyamda kıyamet kopmuş. İnsanlar toplanmıştı.

Abdullah ibni Abbas'tan (radıyallahü anh) nakledilmiştir: "Hazret-i Ebu Bekir İslam'a geldiği vakit Hazret-i Osman, Hazret-i Talha, Hazret-i Zübeyr, Sa'd bin Ebi Vakkas ve Abdurrahman bin Avf (radıyallahü anhüm) bunu haber aldılar.

Sen kimsin?" diye sordu. O da "Azrail'im" dedi. O vakit kendisine: "Müminlerin ruhunu nasıl alırsın, bana göster" buyurdu.

O anda bir vahiy geldi ve "Bütün insanlara haccı ilan et, çağır. Gerek yaya, gerekse bineklerle tavaf için Kâbe'ye gelsinler!" buyuruldu.

Kâbe'yi inşaya başladılar. Oğlu taş taşıyordu. Kendi binayı yapıyordu. Melekler yardım ediyordu... Nihayet duvarlar yükseldi.

Birbirlerine hasrettiler, kucaklaştılar! İsmail aleyhisselam "Hoş geldin babacığım" dedi. Ve elini öptü. O da Onun gözlerinden öptü.