Abdüllatif Uyan

Sultân Mahmud-u Gaznevî, ordusuyla Harkan yakınlarından geçerken, bir adamını Ebül Hasan-ı Harkânî hazretlerine gönderip, mümkünse yanına gelmesini ricâ etti.

Abdülhakîm Arvâsî hazretlerinin sevenlerinden birkaç kişi bir gün bu zâta; - Efendim, herkesi affediyorsunuz, hikmeti nedir? dediler. Cevaben;

Bir gün Ebül Hasen-i Harkânî hazretlerinin bir talebesi; - Hocam, izin verirseniz Lübnan'a gitmek istiyorum? diye arz etti.

Resûlullah Efendimiz aleyhissalâtü vesselam Mekke'nin fethinden bir yıl önce, bindörtyüz sahâbîyle Mekke'ye geldiler. Ömre yapacaklardı. Ama müşrikler engel olup;

Bir gün Ebül Hasan-ı Harkânî hazretlerinden nasihat istediler. Cevap olarak; - Allahın kullarına yardım edin. Anne babanız muhtaçsa onlara hizmet edin ki, bu büyük devlettir, buyurdu. Ve şunu anlattı:

Peygamber Efendimiz sallallahü aleyhi ve sellem ve şanlı sahâbîler Uhud harbinden dönmüş Medîne'ye giriyorlardı. Kadın ve çocuklar yollara dökülmüş, gâzileri karşılıyor, hepsi de aynı kişiyi merak ediyorlardı: Sevgili Peygamberimizi.

Sultân Mahmud-u Gaznevî, Ebül Hasen-i Harkânî hazretlerini ziyârete gitti bir gün. Oturup sohbet ettiler. Ebül Hasen hazretleri, sultânın sevgi ve ihlâsını görünce, hırkasını çıkarıp hediye etti kendisine. Sultân Mahmud, o mübarek hırkayı alıp huzurdan ayrıldı.

Babaeski toprağını nurlandıran zirvelerden bir Bolca Ninemiz var. Hanım erenlerdendir kendisi. Fâtih Sultân Mehmet Han zamanında yaşamış, bir tencere yemeğiyle doyurmuştu koca bir orduyu. Herkese bol bol ikram ettiği içindir ki, Bolca Nine diye anılır oldu...

Ebül Hasan-ı Harkânî hazretleri büyük velîlerden olup, Harkan'da dünyaya geldi. Uzun boylu, heybetli, gözleri iri ve yüzü gâyet nurlu bir mübârek zât idi.

Behâeddîn-i Buhârî kuddise sirruh, vefat edince, büyük bir cemaatle kılındı namazı. Ve defnedildi mübârek kabrine.

Allah dostlarından Ebül Hasen Büşencî hazretleri zamanında bir çiftçi vardı.

Bir gün, Resûlullah Efendimiz sallallahü aleyhi ve sellem ile Hazret-i Ömer radıyallahü anh ikisi namaz kılıyorlardı.

Hanım evliyâlardan Seyyidet Nefîse hazretlerinin evinin hemen bitişiğinde komşu bir kadın vardı. Yahûdî dîninde olup, bir de kötürüm kızı vardı. Kadıncağız bir gün evden çıkarken; - Kızım sen evde otur, ben biraz sonra gelirim, dedi.

Asr-ı saâdette, bir Yahûdî ile bir münâfık ihtilâfa düşmüşlerdi. Yahûdî münâfığa: - Gel Muhammed'e gidelim. O bizim aramızı bulsun, dedi. Münâfık; - Olur gidelim, dedi.

Seyyidet Nefîse hazretleri zamanında Hristiyan bir kadın, bir de oğlu vardı. Bu çocuk, sefer için çıktı bir gün evden. Issız bir yerde yürürken eşkıyâlar bunu tutup esir ettiler.

Bursa'da medfun bulunan Açıkbaş Mahmut Efendi, komşusu bir gencin evine gitti bir gün. Odasında bâzı kitaplar görüp îkaz etti onu: - Bu kitapları evden çıkar evlâdım!

Seyyidet Nefîse hazretleri zamanında zâlim biri vardı. Suçsuz bir Müslümana zulmetmek için harekete geçti.

Babaeski'de, Fâtih Sultan Mehmet Han zamanında yaşamış olan Ahmet Baba, bir Allah dostu olup, Babaeski'ye adını veren, budur.

Seyyidet Nefîse hazretleri rahmetullahi aleyhâ, bir evliyâ hâtundur. O devirde fakir bir kadın vardı. Dört kızı hafta boyu iplik eğirir, bu da onları pazarda satar, böylece geçinip giderlerdi. Bir gün yine ipleri yüklenip çıktı evden.

Bâyezid-i Bistâmî hazretleri, bir gün, çamurlu bir yoldan yürüyordu. Bir ara ayağı kayıp tam düşecekti ki, bir duvara tutunup, düşmekten zor kurtuldu. Ve hemen o duvarın sâhibini bulup; - Kardeşim, düşmemek için senin duvarına tutundum. Duvardan bir miktar toprak düştü. Hakkını helâl et, buyurdu.