Abdüllatif Uyan

"Abdurrahmân Kerkûkî", âlim ve Velî bir zât. Bir gün, sevdiklerine şöyle etti nasîhat: (Kardeşlerim, kaçının her günâh ve harâmdan. Bilhassa titizlikle sakının "Kul hakkı"ndan.

"Muhammed Sıbgatullah", Allah adamlarından. Bir gün Ona sordular, "Kötü huylu" olmaktan.

"Hacı Bayrâm Velî"nin yaşadığı devirde, Askere çağrılmıştı, "bir genç" günün birinde. Yetîm ve öksüz olup, kimsesi yoktu, lâkin, Biraz mîrâs kalmıştı babasından garibin.

"Abdülfettâh-ı Akrî", büyük evliyâ idi. Sözleri, hasta olan rûhlara devâ idi.

"Molla Halîl Si'rîdî", buyurdu ki: (Aman hâ! Sakın gaflet edip de, girmeyin bir günâha. Her işi, dînimize uygun yapın muhakkak. Zîrâ hesap soracak her işten cenâb-ı Hak.)

Evliyâ-yı kirâmdan, "Ubeydullah-ı Ahrâr", Çok duâ istemeyi, etmişti âdet, şiâr. Buğday satın almıştı, o bir gün bir kimseden.

Şeytan, bu hîlesi de tutmayınca, bu sefer, Başka bir "taktik" ile yaklaşıp, şöyle söyler: (Hakîkaten sen hâlis, iyi bir Müslümânsın.

Abdullah-el Acemî buyurdu: (Ey insanlar! Biliniz ki, insanın üç büyük düşmânı var. Birisi Şeytân'dır ki, damarlarda dolaşır.

Bir gün hükümdâr Me'mûn, gelerek odasına. Yemek yemek üzere oturdu sofrasına. Ve lâkin hizmetçisi, çorbayı getirirken, Elinde olmaksızın, ayağı kaydı birden.

Vaktiyle bir kavimde, yaşıyordu üç adam. Bir yere giderlerken, bir dağda oldu akşam. Hemen yer aradılar, gecelemek üzere.

"Halîl" ile "İbrâhim" adında, çok önceden, İki kardeş yaşarmış, birbirini çok seven. Ortak bir tarlaları varmış ki hem onların, Geçinip giderlermiş geliriyle tarlanın.

"Selâhaddîn Uşâkî", âlim ve velî bir zât. Her gün sevdiklerine ederdi çok nasîhat. Yine "anne babanın vazifesi" hakkında; Bir gün, şu hadîsleri nakletti o vâzında:

Bu zat buyuruyor ki: (Yaşamayın gafletle. Zîrâ âni geliyor ecel umûmiyetle. Bilhassa "kul hakkı"na edin ki çok riâyet, Mahşer günü bu haktan kurtuluş zordur gâyet.

Mûsâ aleyhisselâm, bir gün kendi kendine, Düşünüp, şu şekilde niyâz etti Rabbine: (Cennette benim komşum her kimse yâ ilâhî! Bildir de, onu bulup tanıyayım ben dahî.) Buyurdu ki: (Yâ Mûsâ, falanca beldeye var.

"Ana-baba" hakkında, lüzumlu bilgileri, Şöyle beyân etmiştir, Allah'ın Peygamberi: (Bir mü'min, annesinin ayağını öperse,

İslâm âlimlerinden, "Hasen Fehmî Efendi", Âile seâdeti bâbında şöyle derdi: "Güzel huylu" olmalı bir erkek, hanımına. Şefkat ve muhabbetle davranmalı hep ona.

"Muhyiddîn İskilibî", âlim ve velî bir zât. "Koca hakkı" bâbında, anlattı şunu bizzat: Bir hanım var idi ki, zamân-ı seâdette, Bey'ine, gâyet iyi bulunurdu hizmette.

Vaktiyle çok gururlu ve kibirli bir "Sultân", At ile ülkesini gezmek ister bir zaman. Gidiyorken haşmetle, hem de gururlanarak, Karşısına, bir kimse çıkar âni olarak.

"Ni'metullah Geylânî", âlim ve velî bir zât. Bir gün, sevdiklerine şöyle etti nasîhat: Allah'ın kullarıyla, iyi geçinmek için,

Bu zat, bir sohbetinde buyurdu: (Kork Allahtan. Her günâhı "Ateş" bil, hiç ayrılma "Takvâ"dan.