Abdüllatif Uyan

Merrakuş şehrinde yetişen büyük velilerden Ebül Abbas Sebtî hazretlerinin ziraatle uğraşan bir talebesi vardı. Ve bir sene, şiddetli bir "kuraklık" oldu o havalide. Bir damla suya hasret kaldı toprak.

Evliyanın büyüklerinden Ebül Abbas Seyyarî hazretleri, bir gün, "Ahmet" adında bir talebesinin evine gitmişti. Talebe yeni evli ve çok fakirdi. Hocasını görünce çok sevindi garip... Birşeyler ikram etmek istedi. Ancak "bir miktar un"dan başka hiçbir şey yoktu evinde. Mutfakta, hanımıyla "Acaba ne yapsak?" diye düşünüyorlardı ki, hocası seslendi içerden.

Şam'da yaşayan ve orada vefat eden büyük Veli "Ahmed bin Muhammed" hazretlerinin sevdiklerinden birinin kardeşi vefat etmişti.

Hindistan evliyasından "Ahmet bin Mevdud Çeştî" hazretlerinin talebesinden birine, "Kardeşin öldü" diye haber geldi köyünden. Çok üzülüp çıktı bu zatın huzuruna.

Bağdat evliyasından "Ahmet bin Mesruk" hazretlerinin talebesinden biri, yolculuğa çıktı bir gün. Bir müddet sonra yorulup, bir ağaç altına oturdu. Sonra da uzanıp uyudu oracıkta. Ama ayakları kıbleye doğruydu.

Hakkâri'de yetişen Velilerden "Ebül Berekât Hakkârî" hazretlerini sevmeyen bir kimse vardı o devirde. Aleyhinde konuşur, dedikodusunu yapardı orda burda. Bir gün yine böyle konuşuyordu ki,

Evliyanın büyüklerinden "Ebül Fadl Ahmedî" hazretleri zamanında bir genç islâmiyetten habersizdi. Köyünde çiftiyle çubuğuyla meşguldü gün boyu.

Irak Velilerinden "Ebül Hasan Cüsukî" hazretleri zamanında bir genç, bir gece bu zatı gördü rüyasında. Ancak tanımıyordu kendisini. O sırada Peygamberimiz de oraya teşrif edip, - Bu zata tâbi ol! buyurdular kendisine. Delikanlı uyandı. Çok duygulanmıştı rüyadan. İyi de kimdi bu zat? Nerde yaşardı? Hiçbir şey bilmiyordu.

Mısır evliyasından Ebül Hasan Kûsî hazretlerinin orta yaşlı bir komşusu vardı. Bir gün, yolda karşılaştılar. Mübarek durup selam verdi:

Yemen'de yetişen büyük velilerden "Ahmet bin Ebu Bekr Ayderusî" hazretlerinin dünya malına hiç bağlılığı yoktu. Sohbetlerinde, sık sık; - Kardeşlerim, mal sevgisi, Allahü teâlâya olan sevgimizi geçmemeli derdi.

Kuzey Afrika'da yetişen velilerden Ebül Hasan-ı Şazilî hazretlerinin talebesinden biri, gece rüyasında "Resulullah"ı gördü.

Mısır'da yetişen büyük velilerden "Ebül Hayr el Aktâ" hazretleri, çocukları çok sever, ilgilenirdi onlarla.

Bağdat evliyasının büyüklerinden Ahmet bin Ebül Verd hazretlerinin en büyük arzusu, namaz kıldığı esnada Rabbine kavuşmaktı. Onun için de;

Hindistan'da yetişen büyük velilerden Ebül Hayr Farukî hazretleri zamanında, bir sene müthiş bir kuraklık oldu o havalide.

Bağdat evliyasının büyüklerinden Ebül Hüseyin Nurî hazretlerini görmeye, makam ve mevkisiyle mağrur ve gayet kibirli bir kişi geldi bir gün.

Kabr-i şerifi Mekke-i mükerreme'de bulunan büyük veli Ebu Amr Zücâcî hazretlerinin sevdiklerinden bir grup insan sefere çıktılar bir gün. Yolculuk gemide geçiyordu.

Diyarbakır evliyasından Ahmet Karazî Diyarıbekrî hazretleri, bir gün nasihat isteyen bazı gençlere buyurdu ki: - Kalp kırmayın. Mümin, güleryüzlü olur. Bir sert baksan, karşıdaki kırılabilir.

Nişabur'da vefat eden büyük velilerden Ebu Ali Sekafî hazretlerinin ziyaretine, fıkıh bilgisi olan üç kişi gelmişti bir gün. Oturup sohbet ettiler. Sonra yatsı ezanı okundu.

Şam'da yetişen büyük velilerden Ahmet Kâdirî hazretleri, bir gün deniz kenarında birkaç talebesiyle oturuyordu ki, bir gemi göründü uzaktan. Yolcular, çalgı çalıp eğleniyorlardı.

Mısır'da yetişen evliyanın büyüklerinden Ebu Ali Rodbarî hazretlerinin huzuruna bir kadın geldi bir sabah erkenden. Ağlıyordu.