Abdüllatif Uyan

Bilâl-i Habeşî bir gün mescit içinde oynamaya başlar. Hazret-i Ömer onu görür. Ve hâliyle şaşırır! Yanına yaklaşıp; "Yâ Bilâl! Sen ne yapıyorsun?Hiç mescitte oynanır mı?" der.

(Dünden devam)

Bilâl-i Habeşî’nin (radıyallahü anh) günleri işkenceyle geçiyor, dakikası yıl gibi geliyordu ona! Geçmek bilmiyordu saniyeler.

Müşrik Ümeyye, kölesi Bilâl-i Habeşî'nin Müslüman olduğunu öğrenince deliye döndü!

Bilâl-i Habeşî (radıyallahü anh), çok mert ve dürüst bir köleydi. Becerikliydi sonra.

Mekke'de, herkesin uykuda olduğu bir saatte bir gölge duvar diplerine sine sine ilerledi.

Ebüdderdâ hazretlerinin babası, Uhud’da şehîd olunca, anne-oğul maddî sıkıntıya düştüler. Öyle ki, açlıktan taş bağlıyorlardı karınlarına.

Ukaz Panayırı insan kaynıyordu. Bir ara bir ses işitildi.

​Hak teâlâ, Mûsâ Nebî’ye sordu: “Bana yakın olmak ister misin?"

​Efendimiz aleyhisselâm, Kâbe'de namaz kılıyordu. Bir grup müşrik de;

Şeyh Mustafa Efendi, Bilecik'e bağlı Gölpazarı ilçesinin Aktaş köyünde medfundur.

Allah dostlarından Esen Sofu hazretleri, bir gün talebelerine;

Esen Sofu hazretleri, Söğüt toprağını nûrlandıran bir velîdir. Kabr-i şerîfi, Söğüt'tedir.

Ahmed Hilmi Efendi “rahmetullahi aleyh”, İzmit'te medfun bulunan bir velî zâttır. Hristiyân bir komşusu vardı.

Ahmed Hilmi Efendi, Ankara’da doğup İzmit'te vefât etti. İki arkadaş, bu zâtı ziyâret için yola çıktılar bir gün.

Ahmed Siyâhî hazretleri, Kastamonu velîlerindendir.

Enes bin Mâlik hazretleri (radıyallahü anh) anlatıyor:

Efendimiz, Enes bin Mâlik için;

Enes bin Mâlik anlatıyor:

Enes bin Mâlik hazretleri anlatır: Peygamber Efendimiz; “İster zâlim olsun, ister mazlûm olsun, mümin kardeşinize yardım ediniz” buyurdu.