Abdüllatif Uyan

Tâhâ-yı Hakkârî hazretlerinin dergâhında misâfir eksik olmazdı.

Vaktiyle Derviş Bey diye biri, Müküs kaymakamıydı.

Gürpınar'da bir genç, köyünden çıkıp geldi bir gün Seyyid Tâhâ hazretlerinin dergâhına. Sohbetini dinleyip bu zâtı sevdi.

Tâhâ-yı Hakkârî hazretlerinin huzûruna bir gün bir Ermeni geldi. Çocuğu olmadığını söyleyip;

Bir zamanlar Irak'ta iki meşhur kabîle vardı. Berzenciler ve Hayderîler. Bir zaman aralarına büyük bir husûmet girdi bu iki kabîlenin.

​Seyyid Tâhâ hazretleri, bir talebeyi huzûruna çağırıp; “Vana git, şu işleri yap” buyurdu.

Seyyid Tâhâ hazretleri, talebeleriyle bizzât meşgûl olur, her türlü dertlerine dermân olurdu o çocukların.

Seyyid Tâhâ hazretleri, büyük âlim ve velî idi.

Tâhâ-yı Hakkârî hazretlerinin amcası Seyyid Abdullah, üstâdı Hâlid-i Bağdâdî hazretlerine bu yeğeninden bahsedip; “İstîdâdı yüksektir” dedi.

Dıhye-i Kelbî radıyallahü anh, îmân etmeden önce ticâretle meşgûl olurdu.

Câbir bin Abdullah şöyle anlatır: Hendek Harbi’nde, Eshâb-ı kirâm bir kayayı kıramayıp, Efendimize haber verdiler.

Câbir bin Abdullah şöyle anlatır: Babam Uhud'da şehîd olmuştu. Kız kardeşim vardı.

Hicrette, Resûlullah Efendimiz, berâberinde Ebû Bekr-i Sıddîk ve onun âzâtlı kölesi Âmir bin Füheyre ile yola çıktılar. Müşrikler de peşindeydi.

Hazret-i Alî şöyle anlatıyor: Bedir Harbi'nde üç yüz sekiz kişiydik.

"Çık şunun karşısına yâ Alî!"

Resûlullah Efendimiz, bir gün Hazret-i Alî'ye;

Efendimiz, Hayber’de sancağı Hazret-i Alî'ye verip; “Yâ Alî! Hayber'i fethetmeden geri dönme” buyurdu.

Amr bin Abdûd diye bir kâfir vardı ki, tam bir insan azmanıydı!

Câbir bin Abdullah (radıyallahü anh), bir ara çok borçlanmıştı.

Medîne'de müthiş bir kuraklık olmuştu bir zamanlar.