Cahit Eroğul

İstanbul'daki derbi gerginliklerinden uzak ama en az onlar kadar heyecanlı ve çekişmeli bir maç izledik Antalya'da...

Yok, yok... Bahsettiğim şey, kupanın kendisi değil, katılma hakkını elde etmek. Daha devre arası gelmeden bir sezon daha bitti Beşiktaş için. Lig bitti, Avrupa bitti, kara göründü!

Zorla güzellik olmuyor. Çoktandır gönülsüz oynuyor Ailton Beşiktaş'ta. Artık bunu cümle alem biliyor. Daha doğrusu oynamıyor. Aklı çoktan firarlarda. Olmadı, bünyeye uymadı. Sivas'ta gördüğü kırmızı kart için 2 hafta önce Malatya'da fırsat kolladı.

Biz bu maçı seyretmemiş miydik üç gün önce? Kupa maçını seyrederken hepimizin içinden 'Biz bu maçı hatırlıyoruz bir yerden' diye geçirmedik desek yalan olur...

Şampiyonluk parolasıyla yola çıkan bir takım 8-10 haftada nasıl bu hale gelir anlamak mümkün değil... Bu takım futbol oynamayı unutmuş, üst üste alınan mağlubiyetler de eklenince takımın kendine güveni hepten yok olup gitmiş.

Bu sezon Beşiktaş'ın iyi futbol ortaya koyduğu maç sayısı her halde üçü beşi geçmez. Hatta 4-3'lük F.Bahçe zaferini yazarken bile futbol adına iyi şeyler koyamadı siyah - beyazlılar. Peki Del Bosque'den bu yana ne değişti Beşiktaş'ta? Beşiktaş'ta değişen en önemli şey, kazanmayı öğrenmesi oldu...

Tam bir hafta önceydi. Parma maçı arifesinde futbolcular ve yöneticiler hedeflerinin UEFA Kupası'nda final oynamak olduğunu açıklıyordu. Şimdi ise Beşiktaş'ın bu hedefini önümüzdeki sene yeniden dile getirebilmesi için önünde zorlu (!) bir Göztepe maçı vardı.

Her iki takım için de olmak ya da olmamak maçıydı. Ligde kötü günler yaşayan Parma'nın, Beşiktaş maçı öncesi hocasıyla yollarını ayırarak yeni teknik adamıyla bir sürpriz peşine olduğu bir gerçekti.

Ligin iki iyi top oynayan ekibinin izleyeceğimiz için şanslı sayıyorduk kendimizi. Ancak maç başlayınca hevesimiz kursağımızda kaldı.