Fuat Bol

Hadis-i kudside Cenab-ı Hakk buyuruyor ki: "Ben kalpleri kırık olanların yanındayım." (Tirmizi) Muhammed Ma’sum Hazretleri, Mektubat’ının 4. cilt 32. mektubunda bu hususu şöyle açıklar: "Kalp, isteklerini ele geçirememekten ne kadar kırılırsa, o kadar Allahü tealanın (kibriyanın) nurlarının görünmesine kabiliyyet kazanır."

Türkiye’miz içeriden ve dışarıdan kuşatma altındadır. Geçen asrın başlarında da durum aynıydı.

İmam-ı Rabbani Hazretleri, Mektubat’ın 1. Cilt 41. Mektubunda buyuruyor ki: “…İnsanın batını, zahirini tamamlamaktadır. Zahir ile batın, birbirinden kıl kadar ayrılmaz. Mesela, ağız ile yalan söylememek İslamiyettir.

Demokrasi, halkın yönetimi demek ama; bizde, halka rağmen bir sistem kurulmuş ve adına demokrasi denmiş. Bunun da sebebi; demokrasiyi getiren zihniyetin, halkına güvenmemesi ve halkın yanında yer almaları gerekirken, karşısında bulunmaları keyfiyetidir.

Merhum Enver Ören Ağabeyimizin aziz hatırasını yâd etmek üzere; muhtelif zamanlarda yaptığı sohbetlerden bir demet sunmak istiyorum, sevgili okuyucularım:

Türkiye, yalnızca terör örgütleri ile değil; onlarla resmen ve alenen iş birliği içinde olan terörist devletlerin de hedefi konumunda.

Sevgili Enver Ören Ağabeyimizi üç yıl önce (22 Şubat 2013) ebediyete uğurlamıştık. Kadife sesli, merhamet timsali o güzel insanın eksikliğini, her geçen gün derinden hissediyor ve kıymetini bilememenin pişmanlığını kahrolurcasına yaşıyoruz!

Türkiye’mizin karşısında yer almakta olan şu şer cephesini görüyor musunuz; sevgili okuyucularım? Türkiye’nin dostu (!) gözüken ve aynı ittifak içinde yer alan ABD bile; Türkiye’nin uyanışından ve kendi ayakları üzerinde dikilişinden endişe ederek; Rusya ile olan hasımlığı bırakıp ittifak içine girdi.

Evliyanın büyüklerinden Muhammed Parisa Hazretleri (kuddise sirruh), (Allahü tealanın ahlakı ile ahlaklanınız) sözünün manasını açıklarken şöyle buyurur:

Unutulmasın ki; siyaset, bu zehirli diliyle sonunda tıpkı akrep gibi kendini sokar ve kendi helakini hazırlar.

İnsanın yaratılış gayesi, Rabbini bilip O’nu tanıması ve O’na, O’nun istediği şekilde ibadet (kulluk) yapmasıdır. Bunun sebebi ise, yine insanın kendisi içindir. Zira, Cenab-ı Hakk bütün âlemlerden müstağnidir. O’nun hiçbir şeye olmadığı gibi, bizim ibadetlerimize de ihtiyacı yoktur ve olamaz. İhtiyaç sahibi insandır ve bütün yaratılanlardır.

Ne demiş eskiler: "Hazır ol cenge, istersen sulh u salah!" Yani barış ve huzur istiyorsan, savaşa hazır ol! Yaşadığımız bu netameli coğrafyada; her daim en geçerli söz budur.

Mü’minin ömrü korku ile ümit arasında olmalıdır. Büyükler 40 yaşına kadar korku, 40 yaşından sonra da ümit galebe çalmalıdır derler. Nitekim hadis-i kudside; "Kulumu, beni zannettiği gibi karşılarım" buyurulur.

Evet; İslam Âlemi, sahip olduğu onca nimetin kadr-ü kıymetini bilmediği gibi; onları, isyan ve her türlü taşkınlıkta kullandığı için bunca bela ve musibetlere uğramaktadır!

Seyyid Abdülhakim Efendi Hazretleri; bu dünyanın, öbürüne (Ahiret) göre çok basit olduğunu; bu basit dünyaya yaramayanın, öbür muazzam âleme hiç yaramayacağını; diğer bir ifadeleri ile bu dünyada kör olanların, Ahirette elbette kör olacaklarını buyururlardı.

Kerametleri kendilerinden menkul, mahut aydın (!) taifesinin; bebek katili terör örgütünü görmezden gelip devleti suçlamalarını ibretle izledik. Doğrusu bu trajik hâle biz hayret etmedik.

"Dua, dua, eller karıncalanmış;

Orta Doğu’da sular gittikçe ısınıyor. Belli ki, Rusya, Afganistan işgalinden hiç ders çıkarmamış. Tarihinde ilk defa bir İslam ülkesini işgalin bedelini; Sovyet imparatorluğu param parça edilerek ödemişti. Aklı sıra; Birinci Dünya Savaşı esnasında; İngiltere ile Fransa’nın kendisine oynadıkları oyunu; Suriye girişimi ile telafi edecek!

Sevgili Peygamberimizi aleyhisselam Allahü teala üstünler üstünü olarak yaratmış; O’nu en güzel isimlerle tesmiye etmiş ve en güzel sıfatlarla süslemiştir. O’nun, insanlar arasında en yaygın isimleri Muhammed (övülmüş) ve Mustafa (seçilmiş)tir.

Ah Obama! Vah Obama! Halbuki ne büyük umutlarla gelmişti. Daha 50-60 sene öncesine kadar; zenciler, beyazların otobüsüne binemiyor ve onların okuduğu okullara gidemiyordu. Bu ülkenin adı ABD idi, üstelik bu ad, özgürlüklerle anılıyordu!