Fuat Uğur

Soğukkanlı bir tahlil için üzerinden zaman geçmesini beklediğim için ORC’nin anketini ve sonuçlarını değerlendirmeyi bugüne erteledim.

Kripto FETÖ aklının, yargıdaki Kemalist damar eliyle, devirmeye çalıştıkları Cumhur İttifakı’nın arasına nasıl bir kama sokacaklarını merakla bekliyordum. Çünkü böyle bir hazırlıklarının olduğundan haberdardım. Ama MHP’nin hassas olduğunu düşündükleri, AK Parti’nin de karşısında durduğu bir konu bulmaları gerekiyordu sadece.

Türkiye’de bazı isimler kuşkusuz korunaklıdır ve dokunulmazlıkları vardır.

Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı olduğu 1994 tarihinden bu yana Türk siyasetine 25 yıldır damgasını vuran bir lider.

Sonunda serbestsin. Ama gitmeseydin keşke, karpuz kesecektik daha. Yapılacak işler vardı mis gibi.

Geçen hafta tebdil-i kıyafet gezen AK Partili başkan yardımcılarının doğu illerinden birinde yaşadıklarını yazmıştım.

Geçtiğimiz haftanın en çok konuşulan olayıydı.

​MHP milletvekili olarak Meclis Başkanlığı yaptığı sırada tarafsızlığa dikkat etmesi, anaç tavırları nedeniyle sempatiyle bakardım Meral Akşener’e.

Olay doğu illerimizden birinde, hatta en büyüklerinden birinde geçti.

​Yargıda Avrasyacılar diye bir grup varmış, bilmiyordum.

Son aylarda en merak ettiğim konu bu.

Tam 1506 yabancı okul vardı 1904 tarihi itibariyle Osmanlı topraklarında. Sırf Amerikalı Protestan misyonerlere ait okul sayısı 465’i buluyordu. 752 adet Fransız okulu vardı. Dahası; İngiliz, Alman, İtalyan, Rus, hatta İran okulları.

Bizdeki siyasetçilerin, siyasetçilerin ve akademisyenlerin bir kısmı ruhlarını satılığa çıkarmış kötülük ajanları. Almanya bu tür yaratıkları Türkiye’nin içinden çıkarıp devşirebiliyor. Bu konuda çok başarılılar..

Ülkemiz en çok ifade özgürlüğü konusunda eleştirilerin odağında. Avrupa’da kim konuşsa ağızlarından “Gazeteciler baskı altında” lafı eksik olmuyor. Ardından “Hapisteki gazeteciler” adı altında FETÖ medyasının gazeteci kimlikli örgüt üyeleri ile Türkiye’de yakalanan ve terör faaliyetleri nedeniyle tutuklanan Alman uyruklu isimleri sıralıyorlar..

Bugün ilgimi çeken ve gündemle ilgili okur mektuplarına yer ayırdım.

Bu konuyu yeniden açmayı istemezdim ama ölümle tehdit edilen bir insanı korumak adına susup “suçlu olmayı kabul etmenin” de bir miadı vardır diye düşündüm.

“Türkiye’de bir yargıcın ya da savcının kamu vicdanını yaralamayacak bir karar alması olasılığı ne kadardır sizce?”

​Birinci Dünya Savaşı yılları. Osmanlı İmparatorluğu, Sultan Abdülhamid’i deviren İttihatçı çetenin devleti ele geçirmesiyle birlikte savaşa sokulmuş ve en sıkıntılı günlerini yaşamaktadır. Koskoca imparatorluk giderek yoksulluk ve sefaletin pençesine düşmektedir.

Bizde ancak “Ben sosyalistim”diye caka satıp, sonra da tahterevalli ile düğün yapan şebelekler vardır sinema sanatçısı adı altında gezinen. Ya da“Yönetmenim” diye ortada salınıp “Sanat filmi” adı altındaki sayıklamaları sinema olarak yutturma peşindekiler.Onları Gezi olaylarında ya da muhalif eylemlerde en önde görürsünüz. Keza yanında kendilerini aktör ya da aktris olarak takdim eden ama hiçbir uluslararası başarıda göremediklerimiz yer alırlar. Ne hikmettir ki kendilerine “aydın” derler bu zatlar.

Onu güldürüp mesut etmek isterlerken aksine sürekli üzüp ağlatıyorlarmış. Her gün yeni bir gam kasavet yüklenirken, ağlamaktan göz pınarları kuruyormuş.