Fuat Uğur

Sözcü gazetesi, iki gün önce manşetten Millî Eğitim Bakanı Ziya Selçuk’a açık çağrı yaptı:

Acı da olsa kabul etmek zorundayız. Türkiye’de bir hırsızlık ve fırsatçılık damarı var. Karanlık kuytularda yaşayan ve en hazırlıksız olduğumuz anı kollayıp saldıran yaratıklara benziyorlar. Sanki metamorfozla başkalaşıp normal zamanlarda da aramıza karışabiliyorlar. Ne oluyor ve nasıl oluyor da bunu başarabiliyorlar takdire şayan.

Son birkaç yıldır en sık işittiğimiz soru bu: “Kim bu milyar dolarları yurt dışına götürenler?” Wall Street Journal Türklerin “Dolar krizi” filan dinlemeden Miami’den deli gibi ev satın aldıklarını yazıyor. Gazetenin Türkiye’deki fikrî distribütörü Cumhuriyet ise haberleştirmiş hemen.

Yılın son tatili için bir Ege kasabasındayız. Her taraf İngiliz, Rus ve Alman turist dolu. Onlara renk katan Afrika ülkelerinden gelen misafirlerimiz var.

Sakarya deyince aklıma geçmişten kalan meşhur KOCAELİ-SAKARYA-DÜZCE ŞEYTAN ÜÇGENİ geliyor.

Aşağıda derlediğim haberleri tek tek okumanızı öneriyorum.

Muharrem İnce’de gördük en son örneğini bunun.

Irkçılığı siyaset yapma biçimi olarak uygulayanlar var ülkemizde. CHP’lilerin ırkçılığı daha rafine. Bir de alenen yapanları görüyoruz. Onların yuvalandığı yer illegal olarak FETÖ, legal olarak da İYİ PARTİ.

Kendi kendimize doların bu kadar yükselmesinin sebebini sorup duruyoruz. Koca koca ekonomistlerimiz nerede yanlış yaptığımızı, piyasa ekonomisinin hangi kurallarına uyup uymadığımızı tartışıyor. Yok emisyon hacmi, yok dış ticaret açığı, yok borcumuz, alacağımız, GSMH, bütçe açığı, fazlası…

Bu hafta Kanal D sabah kuşağında “4 Kadın Zamanı” adlı bir kadın programı başladı.

Bu laf epeydir dolaşımda.

Bu filmi izledikten sonra şunu anladım ki 24 Haziran’da Muharrem İnce’ye oynayan ve yanına stepne olarak da Meral Akşener’i koyan Kriz Hegemonları, senaryodaki olaylar silsilesini tek tek uyguladılar.

Bu coğrafyanın insanları etnisitesi ya da dini ne olursa olsun aynı duygusal savrulmalar, her biri ayrı hedefe odaklansa da konu ne olursa olsun dinleyip anlamadan “Bizi ezip geçmek istiyorlar” öfkesiyle dopdoludur.

Her yerden saldırıyorlar. Ekonomiyi hedef aldıklarında turizm bundan ayrı düşünülemezdi elbette.

Bu yazı biraz gecikti ama Türkiye’nin gündemi de bir yerinde durmuyor ki.

Eski komünistlerle ilgili iki yazı okudum geçen hafta.

Rahip Andrew Craig Brunson davasıyla ilgili fikrimi yazmıştım.

Eğer kurultay olursa dedik.

Önce Muharrem İnce’nin “Sıradan ve kaba” olduğunu söyleyerek fitili ateşledi. İnce ise 24 Haziran gecesi “İnsan içine çıkamayacak durumda olduğu” bilgisinin Tuncay Özkan tarafından verildiğini (Bu yalan çünkü o bilgiyi Özkan’dan almadığımı açıkladım) ileri sürdü. Özkan da “Namusun ve şerefin varsa ispatlarsın” diye cevap verdi.

Afacan afacan bakıyor. Bir lokanta olmalı burası ya da bir kafe. Yemek yemiş, karşısında mutlu mesut kendisini seyreden anne ve babasını muzip gözlerle süzüyor. Çay kaşığını da ağzına sokmuş. Daha 11 aylık. Belli ki dişi kaşınıyor. Nurcan Hanım, fotoğrafını çekerken muhtemelen “Ne yapıyorsun oğlum” diye yüreğinden taşan sevgiyle onunla konuşuyordu. Ha unutmadan söyleyelim. Kıyafeti de on numara; jandarma, jandarma… Bu kadar da olmasın mı? Jandarma Astsubay Serkan Karakaya’nın aslan oğlu, bir tanesi… Annesinin kuzusu. Daha ufak ama böyle giderse babası gibi askerliği seçecek.