Halime Gürbüz

Birinin sırtına basarak, yükselemezsiniz!

Hayırlısı... Ne güzel kelime! Tedbir alınmış, mücadele edilmiş; gerisi en yüce makama havale edilmiş!

Yaşlı bir marangozun emeklilik çağı gelmişti. İşveren müteahhidine, çalıştığı konut yapım işinden ayrılmak ve eşi, büyüyen ailesi ile birlikte daha sakin bir hayat sürmek istediğini söyledi.

"Yalanı yalancı ile yanlışı cahille tartışma! Çünkü yalancıya gerçeği, cahile doğruyu anlatamazsın" diyor, kronolojik olarak erkek yalanlarına göz gezdiriyoruz;

Haftaya tekrarlanacak olan İstanbul seçimleri öncesinde adaylar birlikte ortak yayın yapma kararı aldılar malum. Bugün AK Parti Büyükşehir Belediye Başkan Adayı Binali Yıldırım ile CHP'li Ekrem İmamoğlu ortak yayında buluşacak ve kendilerine yöneltilen soruları cevaplayacaklar.

Ordu-Giresun Havalimanı’nda hakkı olmadığı hâlde VIP girişini kullanmak isteyen, içeriye alınmayınca valiye ve polise hakaretler yağdıran Ekrem İmamoğlu’nu CHP Genel Başkanı Kılıçdaroğlu “Haddinizi aşmayın!!” diyerek sert bir dille uyarmııış....

​Başarılı bir Amerikan şirketinin danışmanı iskelede manzarayı seyrederken küçük bir balıkçı teknesi iskeleye demirledi. Teknenin içinde Meksikalı bir balıkçı ve bu balıkçının tuttuğu anlaşılan birkaç büyük sarı yüzgeçli orkinos vardı. Amerikalı danışman, Meksikalı balıkçıya tuttuğu balıklarının kalitesi için övgü dolu şeyler söyledi ve onları yakalamanın ne kadar sürdüğünü sordu. Meksikalı balıkçı “Çok az bir süre…” diye cevap verdi.

Mutlu bayramlaaar! Hayırlı, huzurlu bir bayram diliyor, büyüklerin ellerinden küçüklerin gözlerinden öpüyor, ‘Bayram gibi bir bayram olsun, bayramınız kutlu olsun’ diyor lazım olabilir düşüncesiyle şu 'bayram ziyareti talimatnamesine' bir göz gezdirelim istiyorum;

İbrahim Ethem, tacı tahtı terk ediyor. Seneler sonra seyr-ü sülûkunu tamamladıktan sonra Belh şehrine tekrar geliyor. Kendi yaptırdığı camide yatsı namazı kılıyor. Dışarıda sulu kar, yağmur, soğuk… “Şurada kıvrılayım da sabah olunca giderim” diye düşünüyor. Kayyum geliyor, camide saklandığı yerden buluyor, çıkarıyor. “Ne yapıyorsun burada be adam?” diyor. “Müsaade et, şurada yatayım. Sabah namazından sonra Belh’e gireceğim” diyor. Kayyum bacağından tutuyor; “İbrahim Ethem, senin gibi çulsuzlar için yaptırmadı bu camiyi” diyor ve bacağından sürükleye sürükleye, kafasını merdivenlere vura vura atıyor onu dışarıya...

​“Hayat o kadar gelgeç ki, bir kelebeğinki kadar bile etmez! Oysa her hâli güzel tebessümün...” diyor, müjdeyi veriyorum; uzun zamandır beklediğiniz kitabım çıktı! “Görmedim Duymadım Gülüyorum.”

​Eski ramazanların en önemli özelliklerinden biri mânilerdi. Anonim halk şiirinin en küçük nazım biçimi olan bu mâniler sahurun habercisi ramazan davulcularının nesilden nesile söyleyerek taşıdığı deyişlerdir. Öyle ki, ramazanın on beşinden sonra ramazandan ziyade bahşiş toplamaya yönelik konuları içeren mâniler için kahvelerde yarışmalar da düzenlenirmiş...

​Ayların en güzeli mübarek ramazan ayını yarıladık. Sıcacık pidesiyle, mahya ışıklarıyla, mahalle davulcusuyla, hurmasıyla, güllacıyla, "oruç asabiyeti"yle, sabrıyla, iftar trafiğiyle, teravihiyle bir ramazan daha geçiiip gidiyor...

​Roger Garaudy, seçkin ve çok kültürlü bir kesime hitap eden kırkı aşkın dile çevrilen eserleriyle, dünya aydınları arasında en geniş kitleye sahip ünlü bir Fransız düşünür. İslam'ı kabul etmekle eşi az görülmüş bir dışlanmayı, yaptırımları, fanatik Hıristiyan çevreler ve aydınlarca tahkir edilmeyi bile bile göze alan Garaudy yıllar önce İstanbul’a gelmişti.

​Şükür bir “çiçekçiler ve küçük ev aletleri bayramı”nı ay pardon “anneler günü”nü daha sağ salim atlattık. Tüm annelerin, anne gibilerin, anne yarılarının, anne olmak isteyenlerin ve elbette hasretle anılan annelerin anneler günü kutlu olsun.

Hep söyleriz, sıkça söyleriz ama okuyunca “hakikaten nerede o eski ramazanlar" dedirten iyiliğin, yardımseverliğin ve hoşgörünün ayı ramazanın anlamını bize yeniden hatırlatan Osmanlı ramazan gelenekleri...

Şükür bir ramazan-ı şerife daha kavuştuk. Hayırlı, huzurlu, bereketli ve feyizli bir ramazan olmasını diliyor ve diyorum ki;

​Havalar ısındı, düğün mevsimi yavaş yavaş başladı. Etrafta gelin arabaları da belirmeye… Evlenen çiftlerin heyecanlarını düğün arabalarına da yansıttıkları bildiğimiz bir gerçek.

Karakelekler, Kantarçekmezler, Guytular, Bocular… Siyular, Mohikanlar gibi Kızılderili kabilesi ismi gibi dursa da bizden yöresel lakaplar. Köylerde hâlâ var, yeni nesil pek bilmez. Soyadı kanunu çıkmadan önce sülaleleri tanımlamak için kullanılmaya başlamış, günümüze kadar gelmiş. “Kimlerdensin?” sorusuna cevaplar, geneli betimleyici olsa da arada oldukça komik zaman zaman da şaşırtıcı olanlar var…

Müsriflik pek tabii ki sakıncalı ve fakat cimrilik de… Hele hele de aileye, eve, eşe karşı!.. Adamın biri arkadaşına dert yanıyormuş; “Ah be İsmail, benim hanım çok müsrif, para yetişmiyor. İnanamazsın, pazar günü benden 200 lira istedi, pazartesi 300, salı 400, çarşamba 500, dün de 700 lira!..

Yıllar önce bir çiftçi, fırtınası bol olan bir tepede bir çiftlik satın almıştı. Yerleştikten sonra ilk işi bir yardımcı aramak oldu. Gelgelelim ne yakındaki köylerden ne de uzaktakilerden kimse onun çiftliğinde çalışmak istemiyordu. Müracaatçıların hepsi çiftliğin yerini görünce çalışmaktan vazgeçiyor, “Burası fırtınalıdır, siz de vazgeçseniz iyi olur” diyorlardı.