Halime Gürbüz

Malumunuz Mars’ta su bulundu. Gidip de bir çay demlemek gerek!.. Hem ileride buralar değerlenir bir göz atmalı, su temiz olmayabilir damacana su işi tutar mı bakmalı. Ne aşamada Mars’a yolculuk derken kendimi "ROBOCOT Malatya 2018" Bilim Şenliği’nde buldum. Üçüncüsü düzenlenen şenlikte, robotik yarışmalar ve atölye çalışmaları ve dünyadan kıymetli Türk bilim insanları var.

Fareler, gemilerin en eski çalışanlarıdır. Bazıları geminin omurgası konurken orada bulunan farenin bilmem kaçıncı nesil torunudur. Onlar geminin en küçük detayına kadar her yerini bilirler. Gemi neye dayanır? Onlar bilir. Delik nerede açıldı? Onlar bilir. Kaç kuvvette rüzgâra kirişler dayanır? Onlar bilir. Dalgaların şiddetine gemi dayanır mı? Onlar bilir... Bile bile kemirir...

Atlantik Okyanusunda çok sayıda uçak ve geminin kaybolduğu bölge olarak bilinen "Bermuda Şeytan Üçgeni" hep gizemli bulunmuştur. Dünyadaki dokuz manyetik alandan biri olduğu kabul edilse de, kazaların sebebi son olarak saatte 270 km hızla esen rüzgâr ve dev dalgalar olduğu açıklansa da her daim merak uyandırıyor...

Aksaray’a gidiyorum dediğimde “yanlış gidiyorsun, havalimanına değil metroya gideceksin” dediler lakin ben Anadolu’nun ortasına gidiyordum bilemediler… Aksaray geniş ferah yeşillik, sıcakkanlı ve sempatik bir şehir. (Ihlara Vadisi de orada, biline!) Vakti zamanında defalarca belediye olup, tenzil-i rütbeye uğramış, sonunda rahat bırakılmış, medreseleri ve yetiştirdiği âlimleri ile ünlü zamanının bir nevi üniversite kampüs şehri. Öyle ki; Fatih Sultan Mehmet, Konstantinapol'ün “İslambol” olabilmesi için Aksaray halkını toplayıp İstanbul’a getirmiş. O sebeptendir ki yerleştikleri semtin adı Aksaray. Hepi topu bir mahalle insan kalmış ki oranın adı da hâlâ “Kalanlar Mahallesi…”

Nedense hep başkaları sorumlu ve suçlu. Hele de ikili ilişkilerle. Nedense hiç dönüp kendisine bakmıyor insan. Misal; adamın biri artık karısının eskisi kadar iyi duymadığından endişe eder olmuş, işitme cihazına ihtiyaç duyduğuna kanaat getirmiş. Konuyu nasıl açacağını da bilememiş danışmak için kalkmış aile hekimine girmiş.

Vakti zamanında hem öksüz hem yetim bir çocuk vardı. Medresede okurdu. Kıymetli hocalardan ders alır, öğretilenleri anlamaya çalışırdı. Fakat kafası biraz kalıncaydı. Bütün gayretine rağmen pek bir şey öğrenemezdi.

"Sen de taktın kafayı deyimlere, atasözlerine" demeyin. Yakalarsam daha pis döverim!.. Yok konsept oluşturmak, yok meeting ayarlamak, yok timing yapmak, yok bruncha katılmak, yok başkasına forwırdlamak, yok kişiyi sosyal medyada stalklamak. İyice uydurukça bir hâl aldı gidiyor Türkçe. Bari arada hatırlatalım da belki kalır bir iki emare zihinlerde…

"Bir kere de büyük balık küçük balığı yutmasın; bakırcılar, tuhafiyeler, yorgancılar, manavlar, bakkallar ve daha nice küçük esnaf yaşasın, kaybolmasın!" diye haykırıyor masalımıza geçiyoruz...

İran'ın eski hükümdarlarından Nûşirevan, bir gün ve­zirleriyle dolaşırken yol kenarında gördüğü bir bahçeye girer, bekçilik yapan çocuktan su ister.

"Lütfen mutlu olduğunuzda bunu fark edin; ve haykırın ya da mırıldanın ya da sadece düşünmekle yetinin: Eğer bu muhteşem değilse, muhteşem olan nedir ki!" Kurt Vonnegut

Evrenin bilinmeyen sırları belgeselimizde bu haftaki konumuz pişmaniyenin gizemi. Bu denli sevilen, asırlardır yenegelen bu tatlının nerede yendiği?

1950’li yıllarda çeşitli imar çalışmaları için Türkiye’ye ecnebi mühendisler ithal etmişler.. O günlerde Amerika’ya karşı büyük bir hayranlık ve özenti varmış.

Bozuk mayadan peynir tutmaz azizim…

Küçükler büyümek istiyor, büyükler çocukluğuna dönmek. Zayıf güçlü olmak istiyor, güçlüler ise yorgun...

​e-Devlet'ten alt, üst soy bilgisi sorgulama hizmete açıldı, ortalık karıştı. Sistem kilitlendi, açıldı, beklendi, sevinildi, şaşırıldı.

Mutsuz musunuz?.. Tükendiniz mi?.. Hayat, hiç kimseye gül bahçesi vadetmiyor! Pek tabiî ki zorluklar, sıkıntılar zaman zaman yılgınlıklar olacak. Kaldı ki burası fani…

Şükür şart... Her şart altında. Refahta da imtihanda da... Bir fincan kahveye bile kırk yıllık hatır, gönül kıymeti biçilmiş şu dünyada, nimetleri bize sunan Yaradan'a şükretmemek büyük gaflet olur...

Devir değişti, masallar da çizgi filmler de... Artık daha teknolojik, daha vurdulu kırdılı her şey. Kim oturup masal kitabı okuyacak? Elde bilgisayar, cep telefonu; binbir türlü oyun; kaplumbağanın azimle tavşanı geçmesini bekleyeceğine atı alan Üsküdar’ı geçti... Hasılı kelam çocukluğumuzun masal kahramanları da işsiz kaldı.... Hepsi başka işlere daldı;

Pek tabii ki şimdi de nahoş bir durum ama eskiden boşanmak çok ayıp sayılırmış. Bu sebeptendir ki kimi edepsiz beyler bu durumu sonuna kadar suistimal eder, yaramazlıkları lehine kullanırmış. Ninemin anlattığı hikâyenin başrolünde de işte bu tip kocalardan biri var. Hem de gerçek, hem de yaşanmış…

Makalelerde en çok "Ninem diyor ki"ler seviliyormuş. Ya da diğer kısmı okumak zaman alır diye ona bakıp geçiliyor, bilmiyorum.