Halime Gürbüz

Güzel yıkamıyor diye bulaşık makinesi kullanmayan, çay bardaklarını gün aşırı çamaşır suyuna yatıran, dere kenarında külle çamaşır ovalayan anaların ayak izlerini taşıyan topraklardandı. Bayılırdı temizlik malzemelerine! Markete gidince hepsini alası, karıştırası, köpürtesi ve tek bir baloncuk içinde anlamsız daireler çizesi gelirdi...

Bu dünya öyle de geçer, böyle de geçer... Son durak bizi bekler...

Yaşlı adam emekliye ayrılmıştır. Sakin kasabada doğayla baş başa yaşama hayalini gerçekleştirme zamanıdır.

ABD’li iş adamı Warren Buffet’ın hayatı başlı başına bir yatırım öğretisi. İşte seksen sekiz yaşında olmasın rağmen hâlâ çalışan ve dünyanın en zenginleri arasında yer alan dâhi iş adamından tavsiyeler;

Erkeklerin hanımının sözünden çıkmayan anlamında birbirlerine eleştiri, alay hatta kimi zaman hakaret olarak kullandıkları "kılıbık" kelimesi "Kıl ibik"ten geliyor. İbibik kuşunun başındaki kıla atfen türemiş. Neden mi?

İpsiz sapsız olmak; Anadolu'dan İstanbul'a para kazanmaya gelen insanların birçoğu geçimlerini hamallık yaparak sağlarlarmış. Hamallık yapabilmek için ise kalın bir ipe sahip olmak lazımmış. Bir kalın ipe bile sahip olmayanlar ise hakir görülüp, "ipsiz" diye anılırlarmış. İşte "ipsiz sapsız" deyimi buradan doğmaktaymış.

Netimdir ben, hatta kimi zaman haddinden fazla. Lafı eveleyip gevelemem, dolap çevirmem, sohbeti, işi, meseleleri uzatmam; bam bam bam!

“Ay uzatma artık” anlamında da söylüyoruz, söyleyeceklerini duymak için sabırsızlandığımızda da… Sık kullandığımız bir deyim ‘baklayı ağzından çıkarmak’. TDK sözlüğünde; ‘açık söylemekten kaçındığı bir sorunu sonunda açıklamak’ olarak tanımlanmış.

Cuma günü karneler alındı. Bir coşku bir heyecan. Kimi takdir belgeliydi kimininki hüsran... Siz tatilin keyfini çıkaradurun biz de ajanslara düşen karne haberlerine bakalım;

Eskiden ‘kafasına vura vura terbiye etmek’ vardı; hatırlarsınız şu kalıp sabunlar, hamam taslarını. Yıkanırken kafaya vura vura kıpraşmamayı, düzgün durmayı, zırlamamayı öğrenirdik; bir nevi bedensel terbiye olayı. Bir de ‘kafasına vura vura öğretmek’ vardı… Öğretmen, ebeveyn cetvel, kızılcık sopası, şaplak marifetiyle çocuğun beyinciğine doğru vurur, darbelerle eş zamanlı öğrenmesi gereken şey tekrarlanırdı. Nasıl bu kadar akıllı olduk zannediyorsunuz? Hoş, büyükler ‘kafasına vurma aptal olur!’ da derdi ama tam tersi olanlar da belirlendi.

​Övgü ipiyle kuyuya inme. Hâtem gibi sağır ol, kendi ayıplarını kendi kulağınla dinle!

Bilmeceler sadece çocuk işi değil. Hepimiz seviyoruz. Hele de eski ve yöresel olanları... E ben de toparladım enteresanları. Ha bir de; kıyamadım size yanlarında da hazır cevapları…

​Selçuk Erdem’in bir karikatürü vardı; uzaylı UFO'suyla bir kadına yaklaşıp soruyor “Evrene olumlu mesaj göndermiş miydiyniz?” Evet diye heyecanlanıyor kadın. Uzaylının cevabı ise; “Yedim onu ben!" oluyor. Hah işte bunun gibi bir furyadır gidiyor. Evrene olumlu mesaj gönderme modasına uyan yüz kişiye sorduk, aldığımız cevap; “bizim mesajlar galiba Kenan Evren'e gidiyor, çünkü her seferinde darbe yiyoruz” oldu. “Kır dizini de bir dua et, tevekkül et!” desen gerici, banal vs. olursun ama evrene mesaj gönderince cool. Aa guzum, evrene değil evreni yaratana müracaat edeceksin! ama tak tak… nato kafa nato mermer…

“Değişmeyen tek şey, değişimin kendisidir” demiş filozof Heraklitos kulakları çınlasın. Haklıymış...

Evrak üzerinde de olsa yeni bir yıl başladı. Madem öyle bizim için de yeni bir şeyler başlasın. Yeni bir ev, yeni bir iş, kişisel gelişiminize bir katkı, yeni bir hobi, hep ertelediğiniz o diyet, yeni bir girişim. Kolay değil biliyorum, maalesef etrafımızda "Olmaz o iş!" insanları var. "Ben gerçekçiyim" kisvesi altında insanı hayattan soğutuyorlar. Fikrinizi, hedefinizi heyecanla söylediğinizde; coşkunuza tepkisizliğiyle, umutlarınıza umutsuzluğuyla hiç yapamadı olumsuz birkaç kelimeyle hevesinizi kırarlar.

Dağıtırım! Dağıtırım, onu alır buraya atarım, yığınların altına dalarım, karışırır yüzeye çıkarım. Burası Pazar. Semt pazarı. Severim ben pazarları ve orada yaşananları.

Az Amerikan filmi izlemedik. Klişeleri ezberledik, replikleri dilimize devşirdik, kâh şaşakaldık kâh etkisinde.

Erma Bombeck, hayata mücadeleci bakışı ve komik köşe yazılarıyla fenomen hâline gelmiş Amerikalı bir köşe yazarı. Kadın, aile ve çocuk üzerine makaleleriyle tanındı, çok satanlar listesine giren on beş kitap yazdı. En etkileyici yazılarından biri ise, 1996 yılında kansere yenik düşmeden önce kaleme aldığıydı. Bu onun son makalelerinden biri olmakla birlikte hayata dair muhteşem notlar sunmaktaydı;

‘İyilik...’, asidi kaçmış kola şişesi kıvamındaki bireyin "N'aaber?" sorusuna verilen bayık cevap değildir! İyilik, insanlık sanatıdır!.. Vicdanın tonudur... Mutluluğun yoludur...

Yakın zamanlarda bir dükkân açmış olan adam, dükkânının tepesine; “Burada taze balık satılır” yazan büyük bir tabela astı.