Hasan Sarıçiçek

Beşiktaş’ın dramatik hikayesini Ajax maçı sonrası “Yalan rüzgarı” diye yazmıştım, keşke yanılsaydım. “Rezerv güç; tuş etti Beşiktaş’ı, yalan rüzgarında savruluyor Kartal” diye… İkisi korner, biri penaltı üç ölü toptan üç gol yener mi arkadaş.

Ne oldu futbolu festival havasında coşkuyla oynayan o bildiğimiz şampiyon Beşiktaş'a? Şaşırdım! Sanki ligi kafada bitirmiş gibi bezgin ve bitkindi Kartal, ilk yarıda. Tanıyamadım Sergen Yalçın'ın takımını. Oysa, millî maç arasında dinlenmiş, sakatları düzelmiş bir takımın daha iyi olması gerekmez miydi? Ne gezer! Tam tersine...

Bu köşede bugün özel birini ağırlayacağım. Kim mi? Yakından tanıdığınız bir isim. Mustafa Denizli’nin Milli Takım Teknik Direktörlüğü döneminde “İçindeki devi uyandır” mottosu ile bilgi ve tecrübesine çok değer faydalanılan önemli bilim adamı Prof.Dr. Acar Baltaş. Acar Hoca'ya Stefan Kuntz’u, Letonya zaferini ve sonrasındaki göz yaşları ile spordaki gelişimi ile başarısızlığın sebeplerini sorduk. İşte Prof.Dr. Acar Baltaş’ın birbirinden değerli görüşleri:

Tam 44 yılını medyada dolu dolu yaşayan ve her an saygıyla anılan biri olarak hayatımın hiçbir evresinde FAİR PLAY çizgisinin dışına taşmadığım gibi asla kulüpçülük yapmadığımı ve kimseye karşı art niyet taşımadığımı en başta Ahmet Ağaoğlu Başkan olmak üzere siz kıymetli okurlarım ve de Trabzonlu dostlarım gayet iyi bilirler.

TFF Başkanı Nihat Özdemir, Milli Takımlar Sorumlusu olarak mevcut yönetim içinden Hamit Altıntop tercihinde ne kadar isabetli karar verdiyse Ay - Yıldızlı takımın başına özellikle şu geçiş döneminde Stefan Kuntz getirmekle o kadar “tarihi” strateji yanlışı yaptı.

Eski tas eski hamam…

Millî ara Beşiktaş için ilaç olacak.

Sevdiğim bir söz var. “Bir zincirin gücü en zayıf halkasından anlaşılır” diye. Ne acıdır ki Beşiktaş’ın rezerv kadrosu gücünü Şampiyonlar Ligi platformunda kayıplar vererek gösterdi. Oyuncu sakatlıkları ve maç kayıpları gibi.

Diyeceğim şu ki rezerv güç bir takımın başarısı için önemli göstergedir.

Yukatel Kayserispor’un Thiam ve Mensah ile destanlaştığı şölen havasındaki tarihi gece kaçırılır mıydı hiç? Şiir gibi futbol, harika goller ve inanılmaz bir tempo. Ancak tribünlerin üçte ikisi boştu, nerede futbolsever? Yazık!

Dikkat! Beşiktaş’la kumar oynanmaz!

Gerçekler acıdır; “boyumuzun ölçüsünü aldık gücümüz bu”diyeceğim ama hayır!

Orantısız güç farkı bu…

2020 Avrupa Şampiyonası finallerindeki hayal kırıklığını aşalım derken Karadağ beraberliği ve ardından Ay Yıldızlı ekibin Cebelitarık karşısındaki etkisiz futbolu travmayı daha da büyüttü.

Avrupa Şampiyonası’ndaki hayal kırıklığının ardından Karadağ maçı grup stratejisi açısından mutlaka kazanmamız gereken bir karşılaşmaydı, kazanıp rahat bir nefes alamadık.

Müthiş keyif aldığım bir maçtı, futbol oynama isteği ile dolu iki takımın mücadelesi.

Galatasaray daha kafadan Egho ile golü yiyince “Tur çantada keklik” diye baktığım maçta keyfim iyice kaçtı? Bu nasıl bir yapılandırma? Bu nasıl bir gençleştirme? Beyinler yorgun, ayaklar yorgun, her geçen hafta “düzelecek” diye ümitlenilen Galatasaray fena hâlde düşüşte, gerçek aslan bu değil diye düşündüğüm bölümde ne kadar sıkıldığımı anlatamam?

Ne sıkıntılı bir geceydi, Allah’ım! Dicko’nun zemin yüzünden sakatlığı, N’Sakala’nın bir anda yığılıp düşmesi ne futbol keyfi bıraktı ne de maç.

Ne kadar heyecanlı, istekli ve çalışkan olsa da şu Randers takımı, Galatasaray’ın ayarında asla değil.

En çok muhatap olduğum sorular: