Hasan Sarıçiçek

Aslında başlık "G.Saray'da önlenemeyen yönetim zaafı" olacaktı.

Ligin ilk haftasında Kayserispor farklı yenen Altay için sezonun mottusunu vereyim.

Özlemişiz.

Sonuç aldatmasın.

Tartışmasız her teknik adamın "Keşke bizim takımda olsa" dediği müthiş bir yetenek o.

Boks Federasyonu Başkanı Eyüp Gözgeç, Tokyo 2020 olimpiyatlarında elde edilen 1 altın 1 gümüş olmak üzere toplam iki madalyalı tarihi başarıyı gazeteniz Türkiye'ye değerlendirdi. "İlk tohumlar meyvesini verdi" diyen Gözgeç, "Çok daha iyisini başarabilir miydik, evet ama pandemi ve bir de Necat Ekinci'nin talihsiz sakatlığı elimizi kolumuzu bağladı. Elde ettiğimiz başarı uzun süreli, sistemli, plânlı ve disiplinli bir çalışmanın sonucu" dedi. Başkan Gözgeç, 2016 Rio Olimpiyatları sonrası geleceğin şampiyonlarını yetiştirmek, sporcu performansları ile sosyal ve kişisel gelişimlerinin desteklenmesi amacıyla Türkiye Olimpiyat Hazırlık Merkezi'nce yürütülen TOHM projesi meyvelerini vermeye başladı." şeklinde anlattı.

Hatırlayın, PSV maçından sonra “Aslan ortada yok” idi, o günkü yorumum.

Tur gitti o belli de hiç değilse 5-1’in rövanşında zevahiri kurtaralım türü bir maçtı Galatasaray’ın PSV karşılaşması.

Soruyorum... Halter Federasyonu Başkanı değerli dostum Tamer Taşpınar'a soruyorum: -Kim yaptı o stratejik hatayı da Muhammed Furkan Özbek ilk katıldığı Tokyo Olimpiyat Oyunları'nda silkmede sıfır çeken halterci olarak hayal kırıklığı tarihine geçti?

Kağıttan güvercinler uçurdular. Arif olan anlar misali. Şaşırmadım! Bunu; oyunlara adaylıkları sırasında da başarı ile "Barışa oy ver" diye ince ince işlemişlerdi. Kazandılar!

Tur mu, hayal! Muslera, Arda, Alpaslan ve gerisini saymaya gerek yok; bu G.Saray bu haliyle rövanşı da a-la-maz! Yol yakınken tedbir şart.

"En güzeli için arayış daima güzeldir" diye yola çıkan ve Kulüpler Birliği Başkanlığı döneminde bu uğurda inanılmaz bir çaba sarf eden Başakşehir Kulübü Başkanı Göksel Gümüşdağ'ın kulakları çınlasın.

Aslında yazımın başlığı "Biraz iyi niyet usta!" olacaktı ama söz "utanmak"tan açılınca "Edep yahu!" dedim.

Örümcek kafalılar... Ah şu örümcek kafalı Yunan'ın yaptığına bak!

Avrupa'nın en büyük kupası; penaltılarla 3-2 sonlanan mücadele ile sahibini buldu. Londra'ya hüzün hakimken Çizme'de sokaklar "Viva İtalya" diye inliyor.

Millî takımımızın kafadan elenip filmin başında senaryodan çıkarılması hiç hoş değil. Yara derin, acı büyük…

Ahhh! Merih’in göğüs kontrolü yapmak isterken yediğimiz gole rağmen inanın son yılların en iyisi bu takım. Pes etmek yok!

Türkiye ve Azerbaycan Er Meydanı’ndaki iki yiğit gibi sınadılar birbirini. Kazanan mı, ikisi de

Çifte kupalı Kartal’ı şampiyon yapan irade bütün kulüpler için rol modeldir ve iyi incelenmelidir.

Böyle bir sezonu ne biz yaşadık ne de Beşiktaşlılar. Her hâliyle her anı futbolumuz adına ibretlik ve derslik bir sezondu. Helal olsun Beşiktaş...