Hasan Yavaş

Hazret-i Ömer, Eshab-ı kiramın ileri gelenleriyle sohbet ediyordu. Tam bu sırada iki kişi, kollarından sımsıkı tuttukları bir genci "Bu adam babamızı öldürdü" diyerek içeri girdiler!..

Yermük muharebesinde idi. Çarpışmanın şiddeti geçmiş, ok ve mızrak darbeleri ile yaralanan Müslümanlar düştükleri sıcak kumların üzerinde can vermeye başlamışlardı...

"Şam'da ayakkabı tâmir eden Ali bin Muvaffak adında biri vardı. O, hacca gitmeye niyet etmişti, fakat gidemedi. Lâkin haccı kabul edildi. Altı yüz bin hacıyı da ona bağışladılar!"

"Beylerbeyi'nde oturuyordum. Birkaç sene oturduk. O arada Beylerbeyi Sarayının bekçilerinden birisi ile ahbap olduk. Yaşlı bir adamdı. Bir gün bana enteresan bir hâdise anlattı..."

Merv Valisinin Mübârek adlı, bağına-bahçesine bakan bir hizmetçisi vardı. Bir gün vali, ondan üzüm istedi. Getirdiği üzüm henüz olmamıştı, başkasını istedi. O da ekşi çıktı!

31 Aralık 1988, aramızdan bir dava ve fikir adamı, bir gönül insanı olan S. Ahmet Arvasi beyin göçüp gittiği gündür. Hayatı ve mematı, imrenilecek bir şahsiyet olan Hocamız, bir Peygamber torunuydu.

Peygamber efendimiz bir hadis-i şerifte buyurdu ki: "Çölde devesini kaybedip sonra bulan kimsenin sevinmesinden çok, Allahü teâlâ, kulunun tövbe etmesine sevinir."

Gelibolulu Süleyman Efendi'nin torunu Abdurrahman bin Muhammed, bir Osmanlı Şeyhülislamının damadı idi. "Mecma’ul-enhür" adındaki (Mülteka şerhi) kitabı, "Damat" ismi ile meşhurdur. 1668 senesinde vefat etti.

O ne karanlık günlerdi. Türk tarihi unutturuluyor. Baba oğlunun dilini anlamaz hâle getiriliyordu. Köy Enstitüleri'nde din ve ahlak yoksunu metotlarla öğretmen yetiştiriliyordu.

"1970 senesi, asil Türk milletinin mukaddes dini olan İslamiyetin, bu mübarek vatanda yasak edilmesi için, Lozan’da kararlaştırılmış olan meş'um bir yıldır..."

“Mehmet Darende kardeşim! Hepimiz, senin hem hayatına hem memâtına hayran olduk. Ne mutlu senin gibi yaşayıp, senin gibi ölenlere!.. Sen bir şehitsin. Şehitler ölmez.” Enver Ören

Eshab-ı kiramın büyüklerinden Abdullah ibni Mes’ud "radıyallahü anh" diyor ki: ''Cehennemde azap yapan on dokuz melekten kurtulmak isteyen, Besmele okusun! Besmele, on dokuz harftir.''

"Bir davanın çilesini çeken olmadan muvaffakiyet mümkün değildir. Mensup olduğumuz davanın ilk çilesini, sevgili Peygamberimiz ile Onun sadık arkadaşları Eshab-ı kiram efendilerimiz çekmiştir."