İrfan Özfatura

Orhan Gazi herkese açılan kapının kendisine açılmadığını görünce tacından tahtından soğur, bir hüzne düşer ki nasıl anlatıla! Durkut Alp "üzülme sultanım" der, "veliler göz ehli olur, gözetirler. Vakti dolunca kendileri gelirler!"

Kızılderili şampiyon hayatı boyunca elinden alınan madalyaların hüznü ile yaşar. Her önüne gelene uğradığı haksızlığı anlatır, büyük bir ümitle yetkililerin kapısını çalar. Düşünebiliyor musunuz, bu başvuruların hepsini "hasıraltı" yaparlar...

Samaranchizm'de "katılmak" değil "kazanmak" önemlidir. Onun döneminde rüşvet, kayırma alır başını gider, olimpiyatlar çok uluslu şirketlerin reklam panosu olurlar. Olimpiyatın "kıt'alara köprü olan İstanbul'da düzenlenmesi" çok mânâlı olur ama yanına bile yaklaştırmazlar.

Modern Olimpiyat Oyunları'nın kurucusu Baron Pierre de Coubertin için "önemli olan katılmaktır." Ancak ilerleyen yıllarda olimpiyatlar ırkların ve devletlerin savaş alanı olur, sporcular "katılmak için" değil, "kazanmak için" yarışırlar...

Muallimhanelerde tedrisat yatılı olup daha ziyade yetim ve öksüz çocuklarını alırlar. Çünkü bir yetimin hissettikleri en iyi bir "yetim" anlar.

Ruslar sadece Slavların değil Kırımlıların üzerinde de oynar. Gelir gider "sizler koskoca Cengiz Hanın torunlarısınız. Asil bir ırksınız. Daha önce müstakil devlet idiniz. Eğer bir hareket başlatırsanız biz yanınızdayız" diye propaganda yaparlar.

Sultan İbrahim öncelikle hakkı hukuku gözetir, kimsenin gözünün yaşına bakmaz. Bu yüzden adını "Deli"ye çıkarırlar.

Şeyhül'islâm Mevlânâ Abdullah "harf ve kelimelerin suretlerini bir kalıba nakşedip, kâğıt üzerine tab etmeğe ruhsat var mıdır" sorusuna cevaben "gâyetle müstâhsen (hayırlı ve güzel) olur" buyururlar...

Müslümanlar yolcuları dinine, diline, mezhebine, meşrebine bakmadan ağırlar, onlara sundukları hizmetlerden kuruş almazlar...

Ahilerin üç şeyi açık olmalıdır. Eli açık, kapısı açık, sofrası açık. Üç şeyi de kapalı olmalıdır, gözü kapalı, dili kapalı, beli kapalı...

O yıllarda sanat ve ticaret Rumlarla Ermeniler'den sorulur. Türkler sayıca çoktur ama onlar dağ başlarında çobanlık yaptıkları için kasabalarda Hıristiyanlar öne çıkar. İşte Ahilik teşkilatı sayesinde Türkler "bu işte biz de varız" der ve piyasaya çıkarlar.

Değirmenciler kimsenin arpasını buğdayını karıştırmaya, vakti gelen taşlara diş aça, milletin sırasını bozmaya. asla ve kat'a tavuk beslemeye, milletin buğdayını zarardan koruya. Ancak vakti öğrenmek için tek bir horoz bulundura...

Osmanlılar, Rusya gibi ABD'yi de devletten saymaz. 1783 yılında Amerikan ticaret gemileri Akdeniz'e girebilmek için İstanbul'dan onay isteyince, George Washington'u Cezayir Beylerbeyine yollar, "Dayı ne diyorsa o olur" buyururlar...

Medeni diye tanıdığımız Almanlar tam 81 camiyi temelleri bile belli olmayacak şekilde yıkar güzelim çeşmeleri kırarlar. O paha biçilemeyen kitapları meydanlara yığıp yakarlar...

Osmanlı para, pul, mevki ve mansıb aramayan insanların omuzunda yükselir. Bunlar cellada gideceklerini bilseler haktan hukuktan sapmazlar...

İngilizler "Yunanistan'a muhtariyet verilsin" diye konuşmaya başlayınca Bâbıâli "İrlanda meselesini kaşıyabileceğini" ima eder, "hani ihtilal ve isyanları gayri meşru sayan bir anlaşma imzalamıştık" diye hatırlatırlar!..

İstanbul tufanlar, zelzeleler, yangınlar, sâri hastalıklar yaşar ama ona olan talep azalmaz aksine katlanarak artar...

Morosini hâlâ direnebileceğini sanır ama başkomutan kalenin altının köstebek yuvası haline geldiğini anlayınca en doğrusunu yapar. "Papa bozulur mu, Kral kızar mı" demez beyaz bayrağı çeker anahtarları Serdâr'a yollar...

Mustafa Han tabur imamlarına zaferi müjdeleyen ayetleri okutur ve kendisi kılıç elde öne çıkar... Osmanlı ordusunun dev köslerini filler taşır ve güm güm sesleri düşmanın bütün ümmidini yıkar...

Viyana'yı ziyaret eden Türk Sefir heyetleri Almanları hayran bırakır, şehri değil ama gönülleri kuşatırlar...