İsmail Kapan

Türkiye’nin ABD ve NATO ile ilişkileri, son zamanlarda tam bir anafor içine girdi… Her gün değişik itham, iddia, tehdit ve benzeri karalamalarla Türkiye’ye dönük hamleler ardı arkası kesilmeden devam ediyor.

BBC, tarihindeki en önemli yayınlardan birini gerçekleştirdi… DEAŞ militanlarının ABD /PYD – YPG gözetiminde Rakka’yı terk edip yeni cephelere doğru yol alması tam bir “cürmümeşhut” durumudur!..

İran ile Suudi Arabistan arasındaki karşılıklı suçlamalar neredeyse saat başı yenilenir oldu… Lübnan tek kelime ile diken üstünde. Başbakan Hariri’nin, iddia edildiği gibi Riyad’da alıkonulma durumu mu var?

Yemen topraklarından S. Arabistan’a atılan ve havada imha edilen füzenin nelere yol açacağı belli değil. Lübnan Başbakanı Hariri’nin, Riyad’da İran’ı suçlayarak istifasını açıklaması ne anlama geliyor?

Bir süreden beri Suudi Arabistan’da önemli ve esrarengiz şeyler oluyor… Selman Bin Abdülaziz’in tahta geçmesiyle birlikte kraliyet ailesi içinde güç kavgaları şiddetlendi. Ve bu daha da sertleşeceğe benziyor!

2 Kasım 1917’de, İngiliz Dışişleri Bakanı Arthur Balfour, bilahare kendi adıyla anılacak olan, Yahudilere Filistin topraklarında vatan sözü veren mektubu (Balfour deklarasyonu) Siyonist Rothschild’e gönderdi…

Evet, Mesud Barzani, Orta Doğu’daki karışık durumu sonuna kadar kullanarak, bulanık sudan bir bağımsızlık balığı avlamaya kalkıştı. Özetle söylersek, “Şah” demek istiyordu velakin “mat” oldu!..

Meral Akşener’in kurduğu partiye dönük yorumlar, daha ziyade sosyal medyanın tarzına uygun ve çoğunlukla yüzeysel nitelikte… Oysa isim ve ambleme değil, kadro ve programına bakmak lazım.

Irak Başbakanı Haydar El İbadi’nin son Ankara ziyareti, her iki ülke için de kritik bir zamanda gerçekleşti. Ortak çıkarlar ve ulusal güvenliği koruma noktasında iş birliği için bir başlangıç olabilir…

Kuzey Irak Kürtleri arasında zaten var olan bölünmüşlük ve anlaşmazlık, referandum sonrası gelişmelerle birlikte daha da derinleşmiş durumda… Parlamento ve başkanlık seçimleri de yapılamıyor!..

Ekonomik iş birliği ve kalkınma temalı bölge, kıta ve küresel ölçekte kurulmuş pek çok teşkilat var. Bunların bir kısmı beklenene yakın ölçüde işliyor. Ama bir kısmı bekleneni vermiyor, veremiyor…

Afrika Boynuzunun doğusunu bir taraftan kuraklık, açlık; kıtlık ve salgın hastalıklar, diğer yandan sömürgeci güçlerin kurduğu; silahlandırdığı Eş-Şebab gibi, El-Kaide versiyonu terör örgütleri mahvediyor!..

Irak 1991’deki Birinci Körfez Savaşından beri; Suriye ise, 2011’de başlayan sözüm ona “Arap Baharı”ndan beri, etnik ve mezhebi çatışma ve sürekli terör saldırılarının pençesinde kıvranıyor…

Türkiye ile Amerika Birleşik Devletleri arasındaki gerilim son günlerde tehlikeli bir tırmanış gösteriyor… Acaba iki ülke arasındaki ilişkiler, ne kadar sürede düzelebilir veya ne şekilde düzeltilebilir?

Erdoğan’ın “metal yorgunluğu” diye tanımladığı, esasen on beş yıldır iktidarda olmanın neticesinde, meydana gelen yıpranma ve aşınmanın etkilerini bertaraf etme hamlesi acaba neler getirecek?

Barzani’nin on altı yaşında başlayan bağımsızlık sevdası, Celal Talabani’de on üç yaşında başlamıştı!.. Ve o, Barzani’den on üç yaş büyüktü. Mam Celal öldü, Kak Mesud da “Artık ölebilirim” diyor!..

ABD halkı, kumar ve eğlence merkezi Las Vegas’ta yaşanan katliamın şokunu uzun süre üzerinden atamayacak herhâlde!.. Dün televizyonlarda ağlayarak konuşan görgü şahitleri bunu gösterdi.

Kuzey Irak meselesi, sadece Irak’ın kuzeyini veya tamamını değil; sadece Orta Doğu bölgesini değil, dünyanın çok büyük bir kısmını ilgilendiriyor. Ve bu problemin kısa vadede çözümü de imkânsız!

Barzani’nin yanlış hesabı sadece Bağdat’tan değil, Ankara’dan, Tahran’dan ve dahi Şam’dan da dönecektir. Barzani ikazlara rağmen, kuyuya taşı attı. Bu taşın çıkarılması epey zaman alacak!..

Bütün uyarılara rağmen, referandum konusundaki hatalı tutumunda ısrar eden Mesud Barzani “Bizim için ütopyadır” dediği bağımsızlık meselesini, açıkça kendi iktidar koltuğuna feda ediyor…