Mehmet Oruç

Ebu Abdullah el-Antakî hazretleri buyurdu ki: "Allah kıyamet gününde ikiyüzlü kimseye:

İslam büyükleri tam bir ihlâs sahibi idiler. İlim ve amellerine riya karıştırmaktan son derece korkarlar idi.

Peygamber Efendimiz, "ahir zaman"da İslâmiyete uymanın, ateşi elde tutmak gibi zor olacağını bildirmiştir. Çok zor da olsa başka çaremiz var mı?..

İslam büyükleri, gerek kendileri, gerek evlâd ve talebeleri hakkında işlerini Allahü teâlâya ısmarlarlardı. O'na sığınır, yardım dilerlerdi...

Şimdi roller nasıl değişmiş. Avrupalılar bizim iyi yönlerimizi almışlar bizler ise onların kötü yönlerini. Peki, bize ne oldu da bu güzel hasletlerimizi Batı'ya kaptırdık?..

Lokman Hakîm, oğluna nasihatinde buyurdu ki: "Ey oğul! Allahü teâlânın râzı olduğu şeylerden bahsedenlerle birlikte bulun.

Abdullah bin Mübârek hazretleri buyurdu ki: "Îmânın aslı, Resûlullah efendimizin getirmiş olduğu şeylerin hepsini tasdik etmektir. Bunları tasdik eden kimse, bunlarla amel eder. Yanî Allahü teâlâya itaat eder. Ebediyyen Cehennemde yanmaktan kurtulur."

İmam-ı Rabbani hazretleri buyurdu ki: "Muhammed aleyhisselama tam ve kusursuz tâbi olabilmek için, Onu tam ve kusursuz sevmek gerekir.

İslam büyüklerinin güzel ahlâkından biri de şu idi. Cenab-ı Hakkın emir ve yasaklarına, saygısızlık edildiği zaman tepki gösterirlerdi. Bunu dine bir hizmet olarak yaparlardı. Onlar, Allah rızası için olmadıkça ne bir iş yaparlar, ne de sohbet ederlerdi. Onların herhangi bir kimseyi sevmesi veya sevmemesi, kat'iyyen dünyevî bir maksada dayanmazdı. Hadîs-i şerifte şöyle buyurulmuştur:

İmam-ı Şarani hazretleri buyuruyor ki: "Ey Müslüman, kendine bir bak ve iyice düşün.

İbnü's-Semmâk buyurdu ki: "Hükümdarların milletlerine, milletlerin de hükümdarlarına karşı insaflı olması gerekir.

İslamiyet, tarih boyunca insanlık için değerli olan şeylere önem verilmesini ve o sahalarda daha çok ilerlemeyi teşvik etmiştir...

Salih el-Merrî hazretleri buyurdu ki: "İnsanların başına gelen belâ ve musibetler işledikleri günahlar sebebiyledir."

Lord Davenport: "Bugünkü fennin ve medeniyetin kurucuları, eski ve yeni eserlerin ve edebiyatın koruyucuları, Emevîler, Abbâsîler, Gaznevîler ve Osmanlılar zamanındaki Müslümanlar olmuştur..."

İbn-i Semmâk buyurdu ki: "İnsana bir musibet gelir, o da sızlanmaya, sabırsızlanmaya başlarsa, musibeti iki olur."

Lokman Hakîm oğluna buyurdu ki: "Ey oğul! Altın, ateşle tecrübe edildiği gibi, kul da belâ ve musibetlerle tecrübe edilir. Kulun derecesi, bunlara olan sabrı nisbetinde anlaşılır."

İbni Abidin hazretleri buyuruyor ki: "Şüphelilerden sakınmaya, yani şüphelilerden ittikaya (vera) denir.

İbrahim bin Edhem hazretleri, zühdün; farz, selâmet ve fazilet olmak üzere üç derecesinin bulunduğunu bildirip, şöyle izah etti: "Farz olan zühd, haramlardan sakınmak. Selâmet olan zühd, şüphelileri terk etmek.

Zulüm ve haksızlık, fitneleri çeken, mihnetlere, sıkıntılara sebep olan, memleketleri, malı, mülkü perişan eden çok kötü bir âfettir.

İslâmiyete hizmette Eshâb-ı kirâmdan sonra Osmanlılar ikinci oldu. Bu kadar millet arasında hizmette ikinci olmak, Osmanlılar için büyük bir şereftir...