Nebi Miş

Muhalefet ve “hayır” cephesi, Cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemine geçilmesi durumunda Türkiye’de neyin değişeceğine ilişkin, uzun bir süre gerekçe aradı.

Cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemine geçişi içeren halk oylamasında sona yaklaştık.

Avrupa’da ana akım siyasetin normal seyrinden çıkması, radikal sağ ve radikal sol siyasetin popülizme yönelmesinin sonucudur.

Avrupa’da “hayır” kampanyasına dönük bazı uygulamaları bir sıralayalım.

Avrupa’da radikal sağın yükselişiyle birlikte, Avrupa Birliği (AB) politikaları ve “kriterleri”nin sorgulanması son birkaç yılı içermiyor. AB’nin geleceğine yönelik “şüpheciler hareketi” en başından itibaren hep vardı. Önce görünür daha sonra da başat aktör hâline gelmeleri ise son on yıl içerisinde gerçekleşti.

Venedik Komisyonu’nun anayasa değişikliğine ilişkin raporunu okuyunca, iyi ki iki hafta sonra yayınlanmamış dedim.

Hollanda’da Geert Wilders’in lideri olduğu ırkçı Özgürlük Partisi’nin “Hollanda yeniden bizim” başlıklı, tamamı İslam ve yabancı düşmanlığına ayrılan seçim bildirgesinde öne çıkan vaatlerden biri şu şekildeydi:

Seçim kampanyalarında, iktidar olması muhtemel partiler, vaat siyasetinin ve popülist söylemlerin ötesinde rasyonel ve uygulanabilir sözler vermek zorundadır.

Cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemini mecrasından saptırarak spekülatif başlıklarla tartışanlar, “gerçeklik” düzleminden o kadar uzaklaştılar ki, en sonunda, tam da karşı çıktıkları hususları savunur pozisyona düştüler.

Almanya, Türkiyeli seçmene yönelik kampanya yürütmek isteyen AK Partili bakanlar, Bekir Bozdağ ve Nihat Zeybekci’nin programlarına izin vermedi.

Türkiye’de, hâlâ ordunun siyasette ve siyasi gündemin esaslarında var olmasını isteyen kesimler var.

Hürriyet gazetesinin, 28 Şubat darbesinin yıl dönümüne bir kaç gün kala “Karargâh rahatsız” manşeti Türkiye’de basının darbelerdeki işlevini yeniden hatırlattı.

Cumhurbaşkanlığı hükûmet sisteminin Türkiye siyaseti açısından en önemli getirilerinden biri, cumhurbaşkanının yüzde elli oyla seçilecek olmasıdır.

Önce birkaç soru ile başlayalım.

Cumhurbaşkanlığı sistemine yönelik, “hayır” cephesinin alttan alta sorunsallaştırdığı meselelerden biri de seçilme yaşının 18’e indirilmesi ve milletvekili sayısının 550’den 600’e çıkarılmış olmasıdır.

AK Parti’nin Kasım 2002’de güçlü halk desteği ile iktidara gelmesi Türkiye siyaseti açısından bir dönüm noktasıydı.

Taktiksel de olsa “hayır” cephesi yeni bir yöntem deniyor. CHP lideri Kılıçdaroğlu, referandum sürecinde “Erdoğan’a karşı kampanya yapmayacaklarını” açıkladı.

Bir önceki yazıda Cumhurbaşkanlığı sisteminin anayasal tasarımına yönelik yapılan eleştirilerin bir çoğunun, konu ile alakası olmayan değerlendirmeler üzerinden spekülatif amaçlı yapıldığını belirtmiştim.

Türkiye, 16 Nisan’da Cumhurbaşkanlığı sistemini oylamak için referanduma gidiyor.

Cumhurbaşkanlığı sistemini içeren anayasa değişikliği Cumhurbaşkanı tarafından onaylandı.